اثر استفاده از منابع اوره آهسته رهش بر قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد بره‌های پرواری تغذیه شده با جیره‌ی حاوی مواد علوفه‌ای کم کیفیت

Abstract

آزمایش حاضر با هدف بررسی اثرات استفاده از دو منبع اوره آهسته رهش و مقایسه‌ی آنها با جیره‌های فاقد اوره یا حاوی اوره معمولی در بره‌های پرواری تغذیه شده با مواد علوفه‌ای کم کیفیت انجام شد. چهار تیمار آزمایشی شامل ۱) تیمار شاهد (فاقد اوره)، تیمار ۲) ۸/۱ درصد اوره آهسته­رهش با نام تجاری اسلوژن، تیمار ۳) ۶۹/۱ درصد اوره آهسته­رهش اپتی­ژن و تیمار ۴) ۶/۱ درصد اوره معمولی بود. از 24 راس بره نر عربی با میانگین وزن 65/۲5 کیلوگرم و سن ۵ ماه استفاده شد. در مقایسه با گروه شاهد، استفاده از منابع اوره‌ی آهسته رهش، تاثیری بر مقدار مصرف خوراک و درصد قابلیت هضم ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و ماده آلی نداشت. قابلیت هضم پروتئین خام در تیمار شاهد بیشترین و در تیمار حاوی اوره معمولی کم‌ترین مقدار بود (۰۵/۰P<) و شاهد با تیمار اسلوژن تفاوت نداشت. عملکرد رشد و پروار بره‌ها در کل دوره شامل وزن نهایی، میانگین افزایش وزن روزانه، کل افزایش وزن زنده‌، ضریب تبدیل و بازده خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر غلظت نیتروژن آمونیاکی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ، pH شکمبه و فراسنجه‌های خونی نظیر غلظت گلوکز و نیتروژن اوره‌ای نداشت. جیره‌های حاوی اسلوژن و اوره معمولی، سود مناسب‌تری نسبت به جیره شاهد داشتند. در کـل یافته‌های آزمـایش نشـان داد کـه در شرایط آزمایش حاضر، نتایج تیمارهای حاوی منابع نیتروژن غیر پروتئینی با منابع پروتئینی (جیره شاهد) قابل رقابت بود. از طرفی تفاوت آشکاری بین دو منبع حاوی اوره آهسته رهش با یکدیگر، با جیره‌ی شاهد و با اوره معمولی مشاهده نشد؛ اما اسلوژن عملکرد مناسب‌تری داشت. بنابراین، می‌توان از منابع نیتروژن غیر­پروتئینی به عنوان جایگزینی برای بخشی از منابع پروتئین جیره‌‌ی بره‌های پروار استفاده کرد تا در نهایت هزینه تولید کاهش داده شود.

Keywords

• ارزش اقتصادی جیره
• اوره آهسته‌رهش
• اوره معمولی
• اسیدهای چرب فرار