ارائه الگوی اضطراب رایانه سازمان‌های ورزشی ایران

Abstract

به­منظور ارائۀ الگوی اضطراب رایانه در سازمان‌های ورزشی ایران، تحقیقی از نوع همبستگی اجرا و تعداد 574 نفر از مدیران و کارشناسان، با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی به­عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه­های استاندارد اضطراب رایانه هاینس و همکاران (1987)، خودکارآمدی رایانۀ مورفی و همکاران(1989)، انگیزش پیشرفت هرمانس (1970)، اضطراب خصیصه‌ای اسپیلبرگر و همکاران (1983) و محقق­ساختۀ تجربه با رایانه بود که روایی محتوایی آن را گروهی از متخصصین صاحب نظر دانشگاهی مورد تأیید قرار دادند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها نشان می­دهند خودکارآمدی رایانه (39/0-) و بعد از آن تجربۀ کار با رایانه (19/0-) بیشترین اثر معکوس را بر پدید آمدن اضطراب رایانه می‌گذارد. با توجه به ضریب کلی تعیین (85/0R2=)، معادلۀ ساختاری کاهش­یافته (74/0R2=) و تبیین حدود 85% تغییرات اضطراب رایانه، می‌توان گفت مدل حاضر مدلی نسبتاً خوب و برازنده‌ است که می‌توان به آن اتکا کرد.

Keywords

• اضطراب رایانه
• خودکارآمدی رایانه
• سازمان‌های ورزشی
• انگیزش پیشرفت