بررسی تغذیه محتویات شکمبه گاو و گوسفند بر عملکرد رشد، صفات کمی و کیفی لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های پرواری دالاق

Abstract

سابقه و هدف: محتویات شکمبه، مواد خوراکی مصرف شده توسط حیوان قبل از کشتار می‌باشد که تقریباً به واسطه عمل نشخوار و قرارگرفتن در معرض آنزیم‌های مختلف و تک یاخته‌های موجود در شکمبه عمل‌آوری شده و یک خوراک کامل و آماده هضم می‌باشد که در صورت عمل آوری مجدداً قابل تغذیه حیوانات نشخوارکننده می‌باشد. استفاده از بقایای گوارشی دام‌های کشتاری می‌تواند یک جایگزین ارزان، با ارزش تغذیه‌ای و همیشه در دسترس برای جایگزینی بخشی از جیره و جلوگیری از آلودگی محیط زیست و جلوگیری از اتلاف ارزش غذایی هضم و جذب نشده آن باشد. بنابراین، هدف از انجام این تحقیق، قابلیت جایگزینی محتویات شکمبه گاو و گوسفند به عنوان یک خوراک جایگزین در جیره مصرفی بر عملکرد رشد، صفات کمی و کیفی لاشه و برخی فراسنجه های خونی بره‌های پرواری دالاق بود. مواد و روش‌ها: در این آزمایش از تعداد 24 رأس بره نر نژاد دالاق با میانگین سن 5/4 ماه و میانگین وزن 2±27 کیلو گرم به مدت 90 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل؛ 1) شاهد، بدون محتویات شکمبه گاو و گوسفند، 2) 15 درصد محتویات شکمبه گاو، 3) 30 درصد محتویات شکمبه گاو، 4) 15 درصد محتویات گوسفند، 5) 30 درصد محتویات گوسفند و 6) 15 درصد محتویات شکمبه گاو و 15 درصد محتویات گوسفند بودند.یافته‌ها: نتایج عملکرد رشد نشان داد که در وزن پایان پروار، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0>P). بالاترین افزایش وزن روزانه و وزن نهایی پروار و همچنین بهبود ضریب تبدیل غذایی در تیمار 30 درصد محتویات شکمبه گوسفند مشاهده شد. نتایج ابعاد بدن دام‌های آزمایشی نشان داد که طول بدن در تیمار 30 درصد محتویات شکمبه گوسفند به طور معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (05/0>P). نتایج صفات کمی لاشه نشان داد که تیمار 30 درصد محتویات شکمبه گوسفند در وزن لاشه گرم، وزن لاشه سرد، راندمان سردست و ران به طور معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد دارای مقادیر بالاتری بود (05/0>P). نتایج برخی فراسنجه‌های خونی روز 90 آزمایش تفاوت معنی‌داری را در غلظت گلوکز، کلسترول، BUN و پروتئین تام بین تیمارهای آزمایشی نشان داد (05/0>P)؛ طوری که در تیمار 30 درصد محتویات شکمبه گوسفند غلظت فراسنجه‌های مورد نظر بالاتر بود. نتیجه‌گیری: نتایج کلی تحقیق نشان داد که مصرف محتویات خشک شده شکمبه گوسفند در جیره بره‌های پرواری در بهبود عملکرد رشد به خصوص افزایش وزن زنده، وزن نهایی پروار، ضریب تبدیل غذایی و صفات لاشه موثر بود. مصرف محتویات خشک شده شکمبه بر برخی فراسنجه‌های خونی بره‌های آزمایشی نیز به طور معنی‌داری اثرگذار بود. همچنین سطح 30 درصد محتویات شکمبه گوسفندی نسبت به سایر تیمارها به نسبت دارای عملکرد بهتری در این تحقیق بود.

Keywords

• عملکرد رشد
• فراسنجه‌های خونی
• صفات لاشه
• محتویات شکمبه
• بره‌های پرواری دالاق