نقش تعدیل‌گر نوآوری در تأثیر تفکر استراتژیک بر بقای سازمان (مورد مطالعه: شرکت‌های دانش‌بنیان استان مرکزی)

Abstract

با توجه به گسترش روزافزون شرکت‌های دانش‌بنیان و اهمیت آن‌ها در پیش‌برد اهداف فناوری و اقتصادی، این پژوهش عوامل مؤثر بر بقای این‌گونه شرکت‌ها را بررسی کرده و در این راستا ابتدا اثر تفکر استراتژیک را به‌عنوان متغیّر مستقل بر بقای شرکت‌های دانش‌بنیان و سپس اثر نوآوری را به‌مثابه متغیّر تعدیل‌گر در این رابطه مشخص می‌کند. جامعه آماری، شامل 106 نفر از مدیران شرکت‌های فعال و غیر فعال دانش‌بنیان مستقر در استان مرکزی بودند. حجم نمونه مورد نیاز با استفاده از فرمول کوکران، 84 نفر محاسبه شد که با توجه به نوع صنعت و نیز فعال ‌بودن یا نبودن شرکت، با روش تصادفی طبقه‌ای، انتخاب شدند. در مرحله بعد، پرسش‌نامه استاندارد تعدیل‌یافته به‌منظور سنجش دو متغیّر تفکر استراتژیک و انواع نوآوری در اختیار مدیران شرکت‌ها قرار گرفت و پس از جمع‌آوری داده‌ها، تحلیل عاملی تأییدی و بررسی‌های مربوط به روایی و پایایی هر یک از پرسش‌نامه‌های پژوهش، در محیط نرم‌افزار تحلیل آماری SPSS22 و نیز نرم‌افزار معادلات ساختاری Amos23 صورت گرفت. پس از آن با استفاده از مدل رگرسیونی نیمه ‌پارامتریک Cox در محیط نرم‌افزار SPSS22 مشخص شد که تفکر استراتژیک بر بقای شرکت‌های دانش‌بنیان اثر مثبت و معناداری دارد و نیز اثر تعدیلی مثبت نوآوری محصول، نوآوری فرآیند و نوآوری بازاریابی در تأثیر تفکر استراتژیک بر بقای شرکت‌ها با استفاده از نتایج رگرسیون سلسله‌مراتبی Cox تأیید شد، اما اثر تعدیلی نوآوری سازمانی در این رابطه، معنادار نبود. این پژوهش پیشنهادهای کاربردی را برای سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان حوزه پژوهش به همراه دارد.

Keywords

• تفکر استراتژیک
• بقاء
• نوآوری
• شرکت‌های دانش‌بنیان