Journal of Mashhad Dental School (Dec 2014)
بررسی فراوانی ابتلا به بدخیمی های حفره دهان و بافتهای اطراف در ساری- ایران
Abstract
مقدمه: علی رغم پیشرفتهای متعددی که در زمینه درمان سرطان به وجود آمده است، سرطان دهان به جهت تشخیص دیرهنگام به دلایل متعدد مثل بدون علامت بودن در مرحله اولیه تشابه نمای بالینی با سایر ضایعات و تنوع در تظاهرات کلینیکی، جز ده علت اول مرگومیر میباشد. با توجه به نقش شرایط محیطی و اقلیمی در سرطانها، ضرورت انجام مطالعات اپیدمیولوژیک احساس میشود. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی 8 ساله موارد مبتلا به بدخیمیهای حفره دهان و بافتهای اطراف در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا ساری (مرکز بدخیمیهای سر و گردن) انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه بر روی پرونده 43 بیمار مبتلا به بدخیمی دهان، فک و صورت و بافتهای اطراف از اسفند 83 تا اسفند 91 صورت گرفت. ابتدا اطلاعات فردی، بالینی و هیستوپاتولوژیک مورد نیاز استخراج گردید. سپس با استفاده از آمار توصیفی، میزان فراوانی و درصد فراوانی محاسبه، جداول و نمودارها با استفاده از نرم افزار SPSS با ویرایش 18 ترسیم گردید. یافتهها: کارسینوم سلول سنگفرشی شایعترین بدخیمی بود (2/32 درصد) و بعد از آن بازال سل کارسینوما (2/30 درصد) و تومورهای متاستاتیک (9/6 درصد) قرار داشتند. نسبت مرد به زن 5/1 به 1 و میانگین سن 56/17±04/55 سال بود. کارسینوم سلول سنگفرشی بیشتر به صورت ضایعه برجسته (50 درصد) و سپس زخم (8/42 درصد) و بازال سل کارسینوما بیشتر به صورت زخم (5/61 درصد) و سایر بدخیمیها به صورت ضایعه برجسته (1/51 درصد) بودند. شایعترین محل ابتلا در کارسینوم سلول سنگفرشی در گردن (7/42 درصد) و تمام موارد بازال سل کارسینوما در پوست صورت (100 درصد) بود و در سایر بدخیمیها شایعترین محل ابتلا، گردن (5/37 درصد) بود. نتیجه گیری: الگوی سرطان سلول سنگفرشی در مطالعه حاضرمتفاوت و کمتر از سایر مطالعات بود، تعداد مردان نسبت به زنان، بیشتر بود و نقش استعمال دخانیات به عنوان عامل خطر کمرنگ بود.
