طراحی و تبیین مدل توانمندسازی حرفه‌ای مدیران ورزشی زن

Abstract

این پژوهش با هدف طراحی و تبیین مدل توانمندسازی حرفه­ای مدیران زن در ورزش کشور انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. مدیران سازمان­های ورزشی و اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه­ها جامعۀ آماری پژوهش را تشکیل دادند. نمونۀ آماری به تعداد قابل کفایت برای مدل‌سازی در نرم‌افزار اسمارت پی­.ال­.اس. به تعداد 167 نفر برآورد شد. نمونه­گیری به روش قضاوتی انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ مستخرج از بخش کیفی با 89 سؤال در مقیاس پنج‌گزینه­ای لیکرت بود. روایی ابزار پژوهش از طریق ارزیابی روایی محتوایی (10 نفر)، پایایی (آلفای کرونباخ) و روایی سازه (شاخص­های برازش) تأیید شد. مدل پژوهش شامل سه سطح زمینه­ای، ساختاری-فرایندی و کارکردی با 10 متغیر اصلی و 22 بُعد آن­ها بود. نتایج مدل‌سازی نشان داد که اثر مدیریت ملی (با ضریب مسیر 0.454) و محیط ورزش (با ضریب مسیر 0.373) بر ظرفیت سیستمی معنا­دار بود. اثر ظرفیت سیستمی بر راهبردپذیری (با ضریب مسیر 0.794)، تأمین اطلاعاتی (با ضریب مسیر 0.776) و بستر سازمانی (با ضریب مسیر 0.700) معنا­دار مشاهده شد. اثر بستر سازمانی، تأمین اطلاعاتی و راهبردپذیری بر آمادگی شغلی معنا­دار بود (به‌ترتیب با ضرایب مسیر 0.897، 0.455 و 0.323). اثر آمادگی شغل نیز بر رویۀ حرفه‌ای‌سازی (با ضریب مسیر 0.752) و رویۀ توانمندسازی (با ضریب مسیر 0.672) معنادار مشاهده شد. همچنین اثر رویۀ حرفه‌ای‌سازی و رویۀ توانمندسازی به‌ترتیب با ضرایب مسیر 0.966 و 0.192 بر نتایج توانمندسازی معنا­دار بود. براساس یافته­های پژوهش می­توان گفت توانمندسازی حرفه­ای مدیران زن در سازمان­های ورزشی، حاصل برآیند زنجیره­­ای از عوامل زمینه­ای، ساختاری، فرایندی و کارکردی است؛ ازاین‌رو مداخلۀ مثبت در هریک از عوامل می­تواند اثر درخور توجهی بر عملکرد مدیران و تعمیم عدالت جنسیتی در مدیریت سازمان­های ورزشی بگذارد.

Keywords

• مدیریت حرفه ای
• سازمان ورزشی
• مدیران توانمند
• توانمندسازی زنان
• الگوی توانمندسازی