Fanāvarī-i āmūzish (Jun 2008)
همگرایی درآموزش محتوای دروس فنی رشتۀ معماری
Abstract
آثار نوین معماری به منظور حفظ ماندگاری خود نیازمند تأمین استواری ( استحکام یا پایداری)، بهره وری (دوام یا پایایی) و نیز بهاء محوری (ارزشمندی یا مانایی) است. از مجموع مؤلفه های پنج گانه خلق یک اثر معماری، یعنی فرم و شکل، فناوری و ساخت، عملکرد و شرایط محیطی، محتوی و ایده تنها حلقه گمشده در برنامه آموزش معماری مؤلفه وحدت آفرینی و ایجادهمگرایی به عنوان تأمین کننده نیاز واقعی طراحی از جنبه های نیارش، بسندگی، پیمون واری، بوم آوردی و زیبایی شناسی محسوب می شود. به عبارت دیگر رعایت ایده پردازی، فرم آفرینی، سبک گرایی، فن آرایی و کارپذیری در طراحی معماری به تنهایی برای جامع و مانع بودن یک اثر جاودان معماری کافینمی باشد، لذا کلیه موردهای ذکرشده بایستی تحت سیطره آموزش مدیریتی منسجم، وحدت گرا و هدفمند؛ هدایت و نظارت شود. در این مقاله سعی شده براساس مطالعات میدانی درحوزه آموزش دانشگاهی دروس فنی رشته معماری نقش مفید آموزش هماهنگ و یکپارچه این دروس به عنوان مؤلفه اصلی مؤثردر طراحی معماری ارزشمند نمایان گردد. لذا براساس این بررسی ضرورت هم زمانی محورهای آموزشی در زمینه هایی همچون: فناوری، پیکره بندی، و نیزتأمین کارایی و ایده پردازی به گونه ای وحدت مدار و همسو در راستای خلق آثار بدیع معماری ماندگار در عصر حاضر مورد تأکید قرار گرفته است.
