مقایسه ثبات ایمپلنت‏های قرار گرفته در نواحی تحت درمان با Mineralized Cortical Cancellous Allograft Blocks با ایمپلنت‏های قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی

Abstract

مقدمه: موفقیت درمان ایمپلنت بستگی به میزان کافی استخوان در محل قرارگیری ایمپلنت دارد. تهیه استخوان اتوژن چه داخل دهانی، چه خارج دهانی کاری ناخوشایند و تهاجمی برای بیمار است. لذا استفاده از جایگزین‏های استخوان برای این امر توصیه می‏شود. هدف مقاله حاضر مقایسه ثبات ایمپلنت‏های قرار گرفته در نواحی تحت درمان با بلوک‏های کورتیکوکنسلوس مینرالیزه با ایمپلنت‏های قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسایل اخلاقی آن مورد تصویب کمیته اخلاقی دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفته بود، تعداد 9 بیمار که عرض ریج ناکافی در ناحیه قدامی فک بالا داشتند، انتخاب شدند و با استفاده از بلوکهای کورتیکوکنسلوس مینرالیزه عرض ریج در آنها افزایش داده شد. بعد از 6 ماه از قرار دادن بلوک آلوگرفت ناحیه مجدداً باز گردید. تعداد 9 ایمپلنت در نواحی مورد نظر قرار گرفت. جهت گروه کنترل هم تعداد 9 بیمار انتخاب شدند که دارای عرض ریج کافی در ناحیه قدامی فک بالا و استخوان طبیعی بودند و ایمپلنت‏ها در نواحی معادل با نواحی دریافت کننده ایمپلنت در گروه اول قرار گرفتند. سپس شاخص ISQ، 3 و 6 ماه بعد از ایمپلنت گذاری اندازه گیری شد. تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS، با ویرایش 15 با کمک آزمون‏های آماری Paired t-test برای مقایسه در هر گروه و آزمون t-testTwo sampleبرای مقایسه دو گروه با هم انجام گرفت. یافته‏ها: در طی دوره مطالعه، 2 ایمپلنت در گروه آلوگرفت‏ها دچار شکست شدند. شاخص ISQ در گروه آلوگرفت بین دوره‏های زمانی 3 ماه و 6 ماه تفاوت آماری معنی‏داری داشت (008/0P=) ولی در گروه کنترل بین دوره‏های زمانی 3 ماه و 6 ماه تفاوت آماری معنی‏داری وجود نداشت (065/0P=). بین دو گروه آلوگرفت و کنترل در زمان 3 ماه تفاوت آماری معنی‏داری در شاخص ISQ وجود نداشت (317/0P=) اما بعد از 6 ماه شاخص ISQ در گروه کنترل به طور معنی‏داری بالاتر بود (000/0P=). نتیجه گیری: شاخص ISQ در هر دو گروه با در نظر گرفتن حداقل 60 جهت بارگذاری ایمپلنت‏ها مناسب است. بلوک‏های کورتیکوکنسلوس مینرالیزه آلوگرفت می‏توانند به عنوان داربستی جهت رشد استخوان و افزایش عرض ریج باقیمانده جهت گذاشتن ایمپلنت‏ها بکار روند.