رابطه میان الگوهای ارتباط والد−فرزند و مهارت‌های ارتباطی، با میانجیگری مدیریت هیجانی و عزّت نفس: مدل‌یابی ساختاری

Abstract

الگوی ارتباط والد−فرزند، یکی از اجزای ضروری رشد کودکان است و بیشتر با مهم‌ترین موفقیت‌های کودکان، از جمله توانایی‌های اجتماعی و شناختی آنها مرتبط است. همچنین، پایه‌ای برای بیشتر جنبه‌های شخصیتی، نگرشی، احساسی و عادتی مردم است. پژوهش پیش رو، با هدف شناخت رابطه ساختاری الگوهای ارتباط والد−فرزند و مهارت‌های ارتباطی با واسطه‌گری مدیریت هیجان و عزّت نفس انجام شد. شرکت‌کنندگان پژوهش شامل چهارصد تن از دانشجویان دانشگاه‌های جهرم بودند که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های الگوهای ارتباط والد−فرزند (باقری، 1392)، مهارت ارتباطی (کویین دام، 2004(، مدیریت هیجانی (راجر و نشوور، 1987) و عزت نفس (کوپراسمیت، 1967) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری، نشان دادند که مدل پیشنهادی با داده‌های این پژوهش برازش مناسبی دارد و اثر مستقیم الگوی ارتباط والد−فرزند بر مدیریت هیجانی و عزت نفس تأیید شد. همچنین مدل نشان داد الگوی ارتباط والد−فرزند به واسطه عزّت نفس بر مهارت‌های ارتباطی تأثیر دارد. نتایج بیانگر آن هستند که امنیت‌مداری پدر، عزّت نفس و مدیریت هیجانی را پیش‌بینی می‌کند و امنیت‌مداری مادر، مدیریت هیجانی و آزادی‌مداری مادر عزّت نفس را پیش‌بینی می‌کند و عزّت نفس در مهارت‌های ارتباطی اثر دارد.

Keywords

• الگوهای ارتباط والد−فرزند
• مهارت‌های ارتباطی
• مدیریت هیجانی
• عزّت نفس