Journal of Mashhad Dental School (Dec 2012)
مقایسه آزمایشگاهی اثر ضدپوسیدگی عصاره پلیفنول چای سبز با دهانشویه فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین 2/0% و ترکیب فلوراید-کلرهگزیدین
Abstract
مقدمه: دهانشویه‌ها در کنار سایر روش‌های پیشگیری از پوسیدگی در کاهش پوسیدگی نقش مهمی دارند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه آزمایشگاهی اثر ضدپوسیدگی عصاره پلیفنول چای سبز با دهانشویه فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین2/0% و ترکیب فلوراید-کلرهگزیدین بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، 50 دندان پره مولر به صورت جداگانه در لولههای آزمایش حاوی محیط پوسیدگیزا (استرپتوکوک موتانس، لاکتوباسیل و 3 میلیلیتر محلول سوکروز 20%) قرار گرفتند. هر کدام از لولههای حاوی دندان به صورت اتفاقی بر حسب نوع دهانشویه در 5 گروه آزمایشی (10=n) شامل نرمال سالین، محلول10% پلیفنول چای سبز، فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین 2/0% و محلول کلر هگزیدین-فلوراید قرار گرفتند و هر 24 ساعت یک بار با 5 میلیلیتر از دهانشویه مربوطه شستشو داده شدند. بعد از 21 روز، عمق پوسیدگی هر دندان با استفاده از میکروسکوپ نوری پلاریزه اندازهگیری گردید. تحلیل آماری دادهها به وسیله نرم افزار SPSS با ویرایش 13 و آزمونهای کولموگرو اسمیرنو، آنالیز واریانس یک سویه و توکی در سطح معنی‌داری 05/0 انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار عمق پوسیدگی در گروه‌های اول تا پنجم به ترتیب43/16±194، 94/17±175، 34/9±142، 27/13±155 و 57/8±144 میکرومتر بود. آزمون واریانس یکطرفه نشان داد که گروه‌ها با هم اختلاف معنی‌داری دارند (001/0PP). عمق پوسیدگی در گروه‌های 3، 4 و 5 نیز تفاوت معنی‌داری نشان نداد. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه محلول فلوراید-کلرهگزیدین بیشترین اثر ضدپوسیدگی را داشت. از آنجا که اثر ضدپوسیدگیزایی چای سبز تفاوت معنی‌داری با نرمال سالین نداشت و همچنین به صورت معنی‌داری کمتر از دهانشویههای کلرهگزیدین و فلوراید بود استفاده از آن به عنوان دهانشویه نیاز به مطالعات بیشتری دارد.
