اثر نوع، صحت و زمان ارائة پیش‌نشانه بر زمان واکنش انتخابی: مطالعة نظریة بازداری بازگشت

Abstract

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر نوع، صحت و زمان ارائة پیش‌نشانه بر زمان واکنش انتخابی کل بدن برمبنای نظریة بازداری بازگشت بود. تعداد 16 نفر از دانشجویان دختر رشتة تربیت‌بدنی به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. در این مطالعه، از دستگاه زمان واکنش هشت‌جهته با قابلیت ارائة پیش‌نشانه استفاده شد و از پیش‌نشانة دیداری و شنیداری معتبر و نامعتبر با پیش‌دوره‌های 1000 و 500 ، 100 و 200 میلی‌ثانیه بین پیش‌نشانه و محرک با ترتیب تصادفی استفاده شد. تکلیف موردبررسی زمان واکنش انتخابی کل بدن در چهار جهت بود. شرکت‌کنندگان یک دستة پنج‌کوششی آشنایی و 18 دستة پنج‌کوششی آزمون را با ترتیب تصادفی انجام دادند. برای آزمون فرضیه‌ها از آمار استنباطی تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری استفاده شد (P < 0.05). مطابق نتایج، زمان واکنش در شرایط پیش‌نشانة معتبر بهتر از شرایط نامعتبر و بدون پیش‌نشانه بود. زمان واکنش بین ناهم‌زمانی محرک و پاسخ (SOA) 100 و 200 میلی‌ثانیه، در شرایط پیش‌نشانة دیداری معتبر، دیداری نامعتبر، شنیداری معتبر و شنیداری نامعتبر تفاوت معناداری مشاهده نشد؛ اما بین سایر سطوح SOA تفاوت معنادار بود. افزون‌براین، زمان واکنش در شرایط پیش‌نشانة دیداری بهتر از شرایط شنیداری بود، زمان واکنش در شرایط دیداری نامعتبر بهتر از شنیداری نامعتبر بود و در شرایط دیداری معتبر بهتر از شرایط شنیداری معتبر بود. مطابق نتایج به­دست‌آمده در شرایط دیداری و شنیداری معتبر این پژوهش تأییدکنندة نظریة بازداری بازگشت است؛ اما در شرایط نامعتبر در SOAهای مختلف هیچ اثر تسهیلی مشاهده نمی‌شود و فقط اثر بازداری در زمان واکنش مشاهده می‌شود.

Keywords

• زمان واکنش انتخابی
• بازداری بازگشت
• پیش‌نشانه