صاحب منصبان شاخص دینی در نگارگری صفوی ( وظایف و عملکردها)

Abstract

هنر نگارگری از بدو پیدایش آمیخته با روایتگری بود و همراه مضامینی مختلف علمی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را ترسیم کرده است. یکی از ادوار درخشان این هنر، دوره حکومت صفویه (907-1136ه.ق) بوده است. در این دوره با حمایت حکومت و دیگر بزرگان جامعه و ایجاد کارگاه­های سلطنتی این هنر به اوج شکوفایی رسید. در این میان، با توجه به رویکرد مذهبی حکومت صفوی، مضامین مذهبی و سیاسی تبدیل موضوعات نگارگری گردید. مسئله­ای که اینجا می­توان مطرح کرد چگونگی انعکاس جایگاه و نقش صاحب­منصبان شاخص دوره صفوی در هنر نگارگری این دوره است. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی و با تکیه بر داده­های منابع کتابخانه­ای انجام شده است. یافته­های پژوهش حاکی از این است که در این دوره، مناصب دینی نقش مهمی در تحولات فرهنگی و سیاسی از خود به جای گذاشتند و به تبع آن، این امر بر توده­های مردمی نیز تأثیر فرهنگی فوق­العاده­ای داشت. مناصب دینی نقش مهمی در بعد سیاسی و اجتماعی از خود نشان دادند. این تحول در آثار نگارگری برجای مانده از این دوره نیز قابل مشاهده است.اهداف پژوهش:1.تبیین ماهیت شغل صاحب­منصبان مذهبی در دوره صفوی و نقش آن­ها در استمرار این حکومت.2.واکاوی چگونگی وظایف و عملکرد صاحب­منصبان دوره صفوی در نگارگری این دوره.سؤالات پژوهش: 1.صاحب­منصبان دوره صفوی چه وظایف و کارکردهایی را در این دوره داشتنند؟2.جایگاه و نقش صاحب­منصبان مذهبی دوره صفوی چه بازتابی در نگارگری این دوره داشته است؟

Keywords

• مرشد اعظم
• نگارگری صفوی
• صدر
• ملاباشی
• وکیل حالیات