امنیت زنان در فضاهای عمومی شهری و بررسی عوامل فیزیکی مؤثر بر آن (نمونه موردی: پارک ائل گلی تبریز)

Abstract

ارتقاء کیفیت فضاهای عمومی شهری به‌ویژه از لحاظ امنیت اجتماعی زنان جهت ایجاد سرمایه اجتماعی و تقویت یکپارچگی جامعه امری ضروری تلقی می‌گردد. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی و شناسایی عوامل مؤثر بر احساس امنیت زنان در پارک ائل گلی تبریز است. تحقیق حاضر به روش کیفی با استفاده از تکنیک مصاحبه و نقشه ‌شناختی و به طور قیاسی در چهار مکان اصلی و مختلف پارک ائل گلی انجام گرفته است. برای گردآوری داده‌ها از مصاحبه نیمه ساخت‌یافته با 80 نفر از زنان به روش نمونه‌گیری هدفمند و به روش اشباع داده‌ها استفاده شده است. نتایج یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که احساس امنیت زنان شرکت‌کننده در نقاط مختلف پارک متفاوت است؛ بیش‌ترین عوامل مؤثر بر احساس امنیت زنان ناشی از سه معیار کالبدی، فعالیتی و آسایش بصری و محیطی است. از میان چهار مکان مشخص شده در نقشه شماتیکی پارک، مکان پیاده‌روی اطراف استخر در نظر زنان از بیش-ترین احساس امنیت برخوردار است. در نقاط مختلف پارک عواملی همچون نوع، ارتفاع و نحوه قرارگیری پوشش گیاهی، شیب زیاد، محصوریت و نفوذپذیری نامناسب، عدم فعالیت‌های متنوع، عدم مقیاس و قابلیت نمایانی فضا و از همه مهم‌تر نورپردازی نامناسب، سبب کاهش احساس امنیت زنان در پارک شده است و نیز استقرار نیروی پلیس تأثیر چشم‌گیری در افزایش امنیت آنان نگذاشته است و این نتیجه تأکید بر ایجاد نظارت طبیعی در مکان-های مختلف پارک به ویژه مکان‌های ناامن و آسیب‌پذیر را ضروری می‌نماید که در انتها راه‌حل‌های پیشنهادی برای ارتقا امنیت زنان در مکان‌های آسیب‌پذیر و ناامن پارک ائل گلی تبریز ارائه می‌شود.

Keywords

• امنیت زنان
• فضای عمومی شهری
• عوامل فیزیکی
• معیار آسایش بصری و محیطی
• پارک ائل گلی تبریز