تأثیر تمرین ورزشی بر میزان آپلین سرمی و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2: مرور نظام‌مند و فراتحلیل

Abstract

زمینه و هدف: آپلین نقش مهمی در تنظیم هموئوستاز انرژی دارد که نقش آن در دیابت و مقاومت به انسولین به‌درستی مشخص نیست بنابراین هدف این مطالعه، بررسی تأثیر تمرین ورزشی بر میزان آپلین سرمی و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو (T2DM) است. مواد و روش­ها: جستجوی نظام‌مند برای مطالعات مرتبط در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran انجام شد. اندازه اثر و فاصله اطمینان ۹۵ درصد (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. یافته­ها: تجزیه و تحلیل 14 مداخله با 386 بیمار T2DM نشان داد که تمرین ورزشی سبب تغییر معنادار آپلین سرمی ]8/0P= ،(731/0- تا 897/0) 083/0= [SMDنسبت به گروه کنترل در افراد بزرگسال نشد. با این وجود، تجزیه و تحلیل داده­­ها نشان داد که تمرین ورزشی سبب کاهش معنادار سطوح گلوکز ناشتا ]001/0P= ،(37/26- الی 69/11-)mg/dl 034/19-=[WMD، میزان انسولین ناشتا ]001/0P= ،(429/5- تا 804/1-)mU/mL 616/3-= [WMDو شاخص مقاومت به انسولین یا HOMA-IR ]001/0P= ،(044/2- تا 104/1-) 574/1-= [WMD نسبت به گروه کنترل در بیماران T2DM شد. نتیجه‌گیری: نتایج فراتحلیل حاضر نشان داد که تمرین ورزشی تأثیری بر میزان آپلین سرمی ندارد ولی سبب کاهش گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و مقاومت به انسولین در بیماران T2DM می­شود؛ بنابراین، تمرینات ورزشی یک روش مناسب و کارآمد برای بهبود مقاومت به انسولین در بیماران T2DM است.

Keywords

• اپلین
• دیابت نوع دو
• مقاومت به انسولین
• گلوکز خون
• تمرین ورزشی