مقایسه میزان رضایت دانشجویان داروسازی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز از روش‌های مختلف آموزشی سخنرانی، الکترونیک و ترکیبی در آموزش درمان‌های دارویی بدون نسخه

Abstract

رضایت دانشجویان از شیوه‌های تدریس، تاٌثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی آن‌ها دارد. بنابراین یافتن راهکارهای موفق در جهت افزایش رضایت دانشجویان از روش­های تدریس، جزء اولویت‌های آموزشی به شمار می‌رود. در این پژوهش، به مقایسه و بررسی میزان رضایت دانشجویان داروسازی از روش‌های مختلف آموزشی سخنرانی، الکترونیک و ترکیبی در آموزش درمان­های دارویی بدون نسخه پرداخته شد. جامعه مورد مطالعه شامل 52 نفر از دانشجویان داروسازی ورودی 89 جندی­شاپور اهواز که واحد کارآموزی را داشتند، بود. مباحث مربوط به درمان‌های دارویی بدون نسخه با سه روش مختلف آموزشی (الکترونیک، سخنرانی و ترکیبی) به دانشجویان آموزش داده شد. درابتدای جلسات پیش­آزمون و در انتها پس­آزمون گرفته شد. در نهایت میزان رضایت دانشجویان از روش­های تدریس، با پرسشنامه‌های محقق­ساخته‌ای که در اختیار آن‌ها قرار داده شد، سنجیده شد. روایی و پایایی پرسشنامه محقق ساخته 0.78 به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که بیش از ۶۱% دانشجویان در کل رضایت بیش‌تری از آموزش الکترونیک نسبت به روش آموزش سنتی داشته‌اند. همچنین بیش از ۶۱% دانشجویان نظر داشته­اند که اگر مباحثی هم به روش الکترونیک و هم به روش معمول سنتی ارائه شوند، روش الکترونیک را انتخاب خواهند کرد. بیش از 59% دانشجویان در کل آموزش به روش الکترونیک را مفید و مناسب ارزیابی کرده‌اند. با توجه به نتایج به دست آمده، آموزش به روش الکترونیک می­تواند به عنوان یک روش آموزشی جدید و مناسب، در کنار سایر روش‌های آموزشی در برنامه آموزشی گنجانده شود.

Keywords

• آموزش الکترونیک-ترکیبی- رضایت و انگیزه