تأثیر پرتو گاما بر آلودگی‌های باکتریایی و خواص حسی میگوی سفید منجمد هندی

Abstract

میگو یکی از محصولات صادراتی مهم کشور است که از نظر تغذیه و اقتصادی مهم می‌باشد. به دلیل فاسد شدن سریع این محصول، استفاده از روشی که بتواند بدون ایجاد اثرات منفی کنترل آلودگی‌های میکروبی این محصول را امکان‌پذیر سازد، بسیار حایز اهمیت است. در این کار تحقیقاتی، پرتودهی محصول میگوی استان هرمزگان به منظور کنترل آلودگی‌های میکروبی آن انجام شد. نمونه‌های مورد آزمایش از کارگاه‌های فرآوری و بسته‌بندی میگو در بندرعباس و هم‌چنین از مزارع پرورش میگو در استان هرمزگان تهیه شده و به صورت منجمد به آزمایشگاه میکروب‌شناسی پژوهشکده کشاورزی، پزشکی و صنعتی کرج انتقال داده شد. آن‌گاه، آلودگی‌های باکتریایی میگو به لحاظ تعداد باکتری‌های مزوفیل هوازی، استافیلوکوکوس آرئوس، و کلی‌فرم‌ها، تعیین وجود یا عدم وجود ویبریوپاراهمولیتیکوس و سالمونلا مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌ها تا دزهای مختلفی پرتودهی شده و آلودگی‌های باکتریایی نمونه‌ها مجدداً بررسی گردید. بنابراین دز مطلوب برای کاهش این آلودگی‌ها و به ویژه برای از بین بردن آلودگی باکتریایی ویبریوپاراهمولیتیکوس در میگوی فرآوری شده و فرآوری نشده، برابر 2 کیلوگری تعیین گردید. بررسی آلودگی‌های باکتریایی میگو پرتودهی نشده و پرتودهی شده پس از یک سال نشان داد که دز 2 کیلوگری پرتو گاما به خوبی این آلودگی‌ها را کنترل نموده و باکتری ویبریوپاراهمولیتیکوس را نیز از بین می‌برد. چهار نوع بسته‌بندی متفاوت (Pet.pe-Pp.Pe-Bopp-Pe.20) برای نگه‌داری نمونه‌های میگو به مدت یک سال و در دمای ºC18- با تکیه بر خواصی چون رنگ، بو، بافت، طعم میگو و شکنندگی و دوخت‌پذیری بسته‌بندی بررسی گردید. بسته‌بندی Pet.pe برای نگه‌داری میگو پرتودهی شده در دمای انجماد و به مدت 12 ماه به لحاظ جنس مناسب تشخیص داده شد ولی برای میگوی پرتودهی نشده جنس بهتر، از آنِ بسته‌بندی Pp.pe می‌باشد.

Keywords

• میگو
• آلودگی های باکتریایی
• پرتو گاما
• بسته‌بندی