تأثیر تمرینات HIIT بر تغییرات Pannexin-1،P2X7، NLRP-1 بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

مقاله پژوهشیمقدمه: هدف پژوهش حاضر، مطالعه‌ی تأثیر تمرینات HIIT بر تغییرات سطوح پروتئین‌های Pannexin-1، P2X7، NLRP-1 بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد.روش‌ها: در این مطالعه، تعداد 40 سر موش صحرایی نر 8 هفته‌ای از نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه سالم کنترل+سالم تمرین+دیابت تمرین+دیابت کنترل (10 = n) تقسیم شدند. به موش‌های گروه‌‌های مبتلا به دیابت به وسیله‌ی رژیم غذایی پرچرب و تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین دیابت القا گردید. پس از آن برنامه‌ی تمرینات HIIT شامل 6 وهله 2 دقیقه‌ای تمرین با 80 درصد اوج سرعت در هفته اول بود که هر هفته 10 درصد به سرعت آن‌ها اضافه شد و تا 12 وهله در هفته‌ی هفتم و هشتم ادامه پیدا کرد. ۴8 ساعت پس از آخرین جلسه‌ی تمرین تحت شرایط استریل بافت قلب جدا گردید و با استفاده از روش وسترن‌بلات میزان سطوح پروتئین‌ مورد نظر اندازه‌گیری شد. از روش آماری one-way ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد، دیابت سبب افزایش معنی‌دار مقادیر پروتئین‌های Panexin-1، P2X7، NLRP-1 در بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نسبت به گروه سالم شد (0/5 ˂ P). همچنین مشخص شد، 8 هفته تمرین HIIT باعث کاهش معنی‌دار در مقادیر پروتئین‌های Panexin-1، P2X7، NLRP-1 در بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت تمرین کرده نسبت به گروه دیابت کنترل شد (0/5 ˂ P).نتیجه‌گیری: در نهایت می‌توان بیان کرد که تمرینات HIIT، نقش مفیدی در تنظیم سطح قند خون و مقادیر پروتئین‌های Pannexin-1، P2X7،NLRP-1 را در بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت داشته و احتمالاً می‌تواند به عنوان یک راهبرد غیردارویی امیدوارکننده باشد.

Keywords

• کاردیومیوپاتی دیابتی
• hiit
• pannexin-1
• p2x7
• nlrp-1