RIHA Journal (Mar 2019)
Publiczna komemoracja, nowoczesna tożsamość narodowa i kryzys klasycyzmu – przypadek „wskrzeszonej” Polski na początku XIX wieku
Abstract
Lata 1815-1830 są ważnym okresem w dziejach Polaków jako nowoczesnej wspólnoty narodowej. Tradycyjny sposób myślenia o Polakach jako narodzie szlacheckim ustępował wówczas jego bardziej demokratycznej wizji. Tej przemianie społeczno-politycznej towarzyszył rozwój klasycyzmu w sztukach pięknych. Klasyczna forma, uznawana za idealną w kręgu akademików i arystokratycznych "lubowników" sztuki, okazywała się jednak zbyt hermetyczna w przypadku takich nowoczesnych przedsięwzięć artystycznych, jak pomniki publiczne ku czci masowych bohaterów. Artykuł skupia się na przypadkach pomników Józefa Poniatowskiego w Warszawie i Tadeusza Kościuszki w Krakowie.
