Tożsamość zawieszona, czyli językowe formy poszukiwania i wyrażania tożsamości narodowej na przykładzie języka włoskiego

Abstract

Artykuł poświęcony jest refleksji nad tożsamością włoską w obliczu zjednoczonych Włoch i standardyzacji języka włoskiego. Analiza językowych wykładników wyrażania podmiotu wypowiedzi w kontekście badań nad podmiotowością, subiektywnością i nad językowym obrazem świata ma doprowadzić do odpowiedzi na pytanie o współczesną włoską tożsamość narodową. Materiał badawczy pochodzi z jednej strony z portali internetowych, których użytkownicy, spontanicznie mówiąc o sobie, balansują między przynależnością włoską a przynależnością lokalną, tj. między ja Włoch a ja Piemontczyk; z drugiej strony teksty prasowe online, skierowane do wszystkich Włochów, mają zweryfikować tożsamość włoską. Podążając tropem językowych wykładników wyrażających tożsamość w obu typach tekstów okazuje się, że tożsamość włoska pozostaje zawieszona na rzecz tożsamości lokalnych zanurzonych w odrębnych historiach i kulturach regionów oraz w różnych wariantach językowych.

Keywords

• tożsamość narodowa
• tożsamość lokalna
• językowe wykładniki tożsamości
• język włoski