رابطه بین خلاقیت با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم

Abstract

عالی‌ترین هدف آموزش در تمام سطوح تحصیلی، ایجاد توانایی خلاقیت در دانشجویان است و سلامت روانی دانشجویان، شرط اصلی بهره‌وری از نیروی کارآمد و تحصیل کرده است. مطالعه­ی حاضر با هدف بررسی رابطه­ی خلاقیت با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. در این پژوهش توصیفی همبستگی در سال 1394، نمونه‌ای شامل 303 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه خلاقیت عابدی و سلامت روان GHQ-28 جمع­آوری شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل ورگرسیون چندگانه به شیوه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خلاقیت با سلامت روان (283/0- =r ؛ 000/0 =p) رابطه­ی منفی و معناداری وجود داشت، یعنی با افزایش سطح سلامت روان (کاهش نمره در پرسشنامه سلامت روان)، خلاقیت نیز افزایش می‌یابد. بین خلاقیت با پیشرفت تحصیلی (025/0=r ؛ 741/0 =p) و سلامت روان با پیشرفت تحصیلی (150/0- =r ؛ 141/0 =p) رابطه معناداری وجود نداشت. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین میانگین نمره­ی خلاقیت و سلامت روان دانشجویان دختر با دانشجویان پسر تفاوت معناداری وجود نداشت. اما بین عملکرد تحصیلی دانشجویان دختر با دانشجویان پسر تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=p). در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که تنها سلامت روان پیش‌بینی‌کننده مناسبی برای خلاقیت است. ارتقای سطح سلامت روان به بهبود فرایند خلاقیت دانشجویان منجر می‌گردد. در نتیجه، جهت حفظ و ارتقای سطح سلامت دانشجویان، تدارک برنامه‌های آموزشی و مشاوره‌ای، ضروری است.

Keywords

• خلاقیت
• سلامت روان
• پیشرفت تحصیلی