Journal of Mashhad Dental School (May 2010)
یافته های بالینی و دموگرافیک بیماران مبتلا به ضایعات اگزوفیتیک محیطی در مراجعه کنندگان به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد-ایران در طی سالهای86-1383
Abstract
مقدمه: ضایعات برجسته محیطی گروه شایعی از ضایعات دهانی هستند که طیف وسیعی از ضایعات با پاتوژنزهای مختلف را در برمیگیرند. تعیین فراوانی انواع این ضایعات و یافتههای دموگرافیک و نمای آنها میتواند در تشخیص، پیشگیری و درمان آنها کمک کننده باشد. اما مطالعه در زمینه فراوانی و اشکال بالینی این ضایعات در ایران بسیار محدود انجام شده است. از این رو مطالعه 4 ساله گذشته نگر با هدف تعیین فراوانی انواع مختلف ضایعات برجسته محیطی در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی و گذشته نگر بر روی پروندههای 166 بیمار مبتلا به ضایعات اگزوفیتیک محیطی، از سال 1383 تا 1386 در بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک (سن و جنس بیماران) و نیز یافتههای بالینی مربوط به ضایعه (اندازه، تعداد، مکان، ...) در چک لیستها ثبت گردید و نتایج توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی، توصیف گردید. یافتهها: در مطالعه ما شیوع ضایعات برجسته محیطی در زنان بیشتر از مردان بود (2/3F/M:). این ضایعات در گروه سنی 40 تا 60 سال از فراوانی بیشتری برخوردار بودند (5/33%) و شایعترین محل درگیری لثه بود (0/44%). هیپرپلازیهای واکنشی شایعترین گروه این ضایعات (4/74%) و SCC شایعترین تومور بدخیم در این بررسی تعیین گردید. سیر ضایعات در 3/71% موارد بین یک تا 12 ماه بود و شکایت اصلی اکثر بیماران تورم بود (6/78%). نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این مطالعه مشابه مطالعات سایر کشورها بود. اما این مطالعه مشخص نمود که ثبت دقیق مشاهدات بالینی در پرونده بیماران نیاز اساسی جهت انجام مطالعات اپیدمیولوژیک بوده و دقت در نمای بالینی و انجام بیوپسی در صورت نیاز باعث تشخیص دقیقتر این ضایعات میگردد.
