فراترکیب عوامل ناسازواری برنامه‌های درسی آموزش‌عالی و اشتغال و اولویت‌بندی براساس تحلیل سلسله مراتبی گروهی

Abstract

هدف: در سال‌های اخیر نارضایتی کارفرمایان و صاحبان مشاغل نسبت به کارآیی بیرونی نظام آموزش عالی و افزایش نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان، از واگرایی و ناسازواری برنامه‌های درسی دانشگاهی با اشتغال و بازارکار حکایت دارد. از این‌رو پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت‌بندی عوامل این ناسازواری انجام شده است.روش: این تحقیق با روش ترکیبی گنجانده شده در 2 فاز انجام شده است. در فاز اول ضمن مطالعه کلیه پژوهش‌های سال‌های اخیر پیرامون برنامه‌های درسی آموزش عالی و اشتغال با روش‌های کیفی فراترکیب و تحلیل محتوا، عوامل ناسازواری شناسایی و در فاز دوم با استفاده از روش کمی تحلیل سلسله مراتبی گروهی اولویت‌بندی شده‌است.یافته‌ها: یافته‌های تحقیق عوامل ناسازواری را در سه مقوله اصلی شامل عوامل فرآیندی (با زیر مقوله‌های نیازسنجی، طراحی، اجرا و ارزشیابی)، عوامل بخشی (عناصر) (با زیرمقوله‌های اساتید و مدرسان، راهبردهای یاددهی و یادگیری، اهداف، محتوا و فضا، محیط و امکانات) و عوامل نهادی (با زیر مقوله‌های تصمیم‌گیران، کمیته‌های برنامه‌ریزی درسی و سازوکار اداری) ارائه و زیرمقوله «محتوا» را به عنوان مهم‌ترین عامل ناسازواری معرفی نمود.نتیجه‌گیری: نظام آموزش عالی کشور در راستای ایجاد همنوایی بین برنامه‌های درسی و اشتغال ناگزیر به بازنگری برنامه‌های درسی با رویکرد اشتغال‌محور و توجه ویژه به عوامل شناسایی‌شده اولویت‌دار می‌باشد.

Keywords

• اشتغال
• برنامه‌های درسی آموزش عالی
• تحلیل سلسله مراتبی گروهی
• فراترکیب