Seminare (May 2018)
Interpretacja fenomenu pracy przez personalistów francuskich w kontekście kryzysu cywilizacyjnego
Abstract
W artykule przedstawiono personalistyczne ujęcie fenomenu pracy wypracowane przez filozofów francuskich w okresie potęgowania kryzysu gospodarczego we Francji w latach 1930-ch. W wyniku dociekań wnioskowano, że zauważywszy charakter cywilizacyjny Wielkiej Depresji ekonomicznej, która sięgnęła mastabów globalnych, uświadamiając, że jest to konsekwencja kryzysu antropologicznego, spowodowanego przez upadłość cywilizacji industrialnej, zbudowanej na materializmie i przekonaniu, że to motywacja ekonomiczna wyznacza ukierunkowanie bytu ludzkiego, Mounier, Maritain i Lacroix zastanawiają się nad możliwościami i perspektywą nowej cywilizacji osobowej. Filozofowie-personaliści proponują postrzegać system ekonomiczny z pozycji wartości duchowych, a pracę jako skuteczną siłę ducha, za pośrednictwem której duch otrzymuje swoją realizację w życiu. Światopogląd personalistyczny przedstawiają oni jako alternatywę antypersonalnym w swojej istocie ideologiom faszystowskiej, nacjonał-socjalistycznej i komunistycznej, zagrożenie których w owym czasie staje się co raz bardziej oczywiste. Filozofowie francuscy są przekonani, że personalizm, mając za podłoże cechy i strukturę osobową, mogą sprostać wymaganiom czasu oraz przeciwdziałać patologicznemu wypaczeniu rzeczywistości przez wyakcentowanie dziedziny ekonomicznej w życiu ludzkim, gdyż to ekonomika ma służyć człowiekowi, a nie odwrotnie.
