اثر مواد فعال سطحی بر فیلتراسیون خلأ در فرایند آب‌گیری ازدوغاب حاوی کنسانترۀ آهن

Abstract

یکی از مراحل تغلیظ در مجتمع معدنی و صنعتی گل گهر، مرحلۀ آب‌گیری از دوغاب حاوی 60‌ درصد وزنی ذرات کنسانتره است. درحال حاضر این مرحلۀ آب‌گیری با استفاده از یک فیلتر نواری با کارکرد مداوم، که در زمرۀ فیلترهای تحت خلأ است، انجام می‌گیرد. در پژوهش حاضر، نقش فعال‌کنندۀ سطح یونی و غیریونی در کاهش میزان رطوبت ذرات سنگ‌آهن، پس از فیلتراسیون، بررسی شده است. فعال‌کننده‌های سطحی مورد استفاده، سدیم دو دسیل سولفات (SDS)، پلی‌اتیلن گلیکول 4000 (PEG4000)، سدیم دودسیل اتر سولفات (SLES) و ستیل تری‌متیل آمونیوم برمید (CTAB) بود. در این تحقیق مقدار 30، 45، 60، 75 و 90 گرم بر تن از هر یک از مواد فعال‌کنندۀ سطح ذکرشده، به دوغاب اضافه شد. برای ارزیابی میزان تأثیر هر یک از مواد فعال سطحی، میزان رطوبت کیک پس از فیلتراسیون، جنبش‌شناسی آب‌گیری از دوغاب، آزمایش پتانسیل زتا، آزمایش مربوط‌به تعیین زاویۀ تماس سطح و آنالیز FTIR بر روی نمونه‌ها انجام شد. نتایج نشان داد که مواد فعال‌کنندۀ‌ سطح آنیونی SDS و SLES تأثیر معناداری بر کاهش رطوبت کیک دارند. بهترین مقدار این مواد 75 گرم بر تن و میانگین کاهش رطوبت در کیک فیلتراسیون حدود 2٪ به‌دست آمد. از سوی دیگر پلی‌اتیلن گلیکول 4000 تأثیر بسیار جزئی، به‌مقدار 5/0%، بر میزان رطوبت نهایی داشت. نتایج به‌دست‌آمده از افزودن ستیل تری‌متیل آمونیوم برماید به دوغاب نشان داد که استفاده از این مادۀ شیمیایی کمک چندانی به رطوبت‌گیری از دوغاب نمی‌کند.

Keywords

• فعال‌کنندۀ سطحی
• کیک فیلتراسیون
• کاهش رطوبت
• کنسانترۀ سنگ آهن