بوم شناسی کشاورزی (May 2020)
تأثیر منابع مختلف کود نیتروژن و بقایای گیاهی بر عملکرد و اجزای عملکرد جو (Hordeum vulgare L.) در شرایط تنش آبی انتهای فصل
Abstract
بهمنظور ارزیابی تأثیر منابع مختلف نیتروژن و بقایای گیاهی بر عملکرد و اجزای عملکرد جو (Hordeum vulgare L.)در شرایط تنش آبی آخر فصل، آزمایشی بهصورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب – دانشگاه شیراز در سال زراعی 97- 1396 انجام شد. تیمارها شامل دو سطح آبیاری [1- مطلوب: آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه تا مرحله رسیدگی فیزیولوژیک و 2- تنش آبی: آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه تا انتهای مرحله گلدهی (قطع آبیاری پس از مرحله گلدهی)] بهعنوان کرتهای اصلی و دو سطح بقایای گیاهی [1- حذف بقایا و 2- برگرداندن 30 درصد بقایای گندم به خاک] و چهار سطح کود [1- صفر کیلوگرم نیتروژن در هکتار (شاهد)، 2- کاربرد 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، 3- استفاده تلفیقی از باکتری آزوسپیریلوم ((Azospirillum brasilense و 50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و 4- تلقیح بذرها با باکتری آزوسپیریلوم] که بهصورت فاکتوریل در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که قطع آبیاری پس از گلدهی، تنش آبی شدیدی را در مرحلهی پر شدن دانه بر گیاه جو وارد کرد و وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و تعداد پنجه بارور در مترمربع را کاهش داد. برهمکنش تیمار آبیاری و منبع کود نیتروژن بر عملکرد دانه در سطح یک درصد معنیدار بود. بیشترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری مطلوب و استفاده تلفیقی از کود نیتروژن و باکتری (۴۰۴۹ کیلوگرم در هکتار) بهدست آمد. اثر برهمکنش آبیاری × منبع کود نیتروژن نشان داد که تنش آبی عملکرد دانه را در همه سطوح کودی نسبت به آبیاری مطلوب کاهش داد. امّا، این کاهش در تیمارهای مختلف کود نیتروژن متفاوت بود (1/24، 8/46، 3/44 و 1/22 درصد، بهترتیب در تیمارهای شاهد، نیتروژن خالص، تلفیقی و زیستی). با توجه به اینکه کمترین مقدار کاهش عملکرد دانه بهواسطه تنش آبی در شرایط استفاده از کود زیستی و سپس در شاهد رخ داد، میتوان این تیمارهای کودی را برای استفاده در شرایط قطع آبیاری پس از گلدهی توصیه کرد.
Keywords