تصمیم گیری و تحقیق در عملیات (Nov 2021)
تخصیص منابع و هدف گذاری مبتنی بر DEA با فرض دسترسی پذیری مدیریتی: ارزیابی و بهینه سازی طرح کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در خطوط هوایی بین المللی
Abstract
هدف: در مسائل تخصیص منابع و هدف گذاری دیدگاه مدیریتی برنامه ریز مرکزی در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی نقشی اساسی دارد، به خصوص هنگامی که با خروجی های نامطلوب مانند انتشار گازهای گلخانه‌ای مواجه میشویم. در این شرایط واحدها باید با همکاری یکدیگر در جهت دستیابی به اهداف برنامه ریز مرکزی گام بردارند. از آنجا که در اکثر مدل های تخصیص منابع مبتنی بر تحلیل پوششی داده‌ها تلاش مدیریتی و نوآوری تکنولوژیکی نادیده گرفته میشود، در این مقاله رویکردی از تخصیص منابع و هدف گذاری مبتنی بر تحلیل پوششی داده‌ها ارائه می شود که در آن فرض دسترسی پذیری مدیریتی انعکاس چشم انداز موفقیت مدیریتی برنامه ریز مرکزی و دور نمای نوآوری تکنولوژیکی در روند تخصیص منابع و تعیین هدف است. روش‌شناسی پژوهش: استفاده از فرض دسترسی پذیری مدیریتی در این مقاله راهکاری برای تخصیص منابع و هدف گذاری درست و قابل قبول به همراه بهبود عملکرد واحدها به طور هم زمان ارائه میدهد. برای تحلیل روش ارائه شده در این مقاله داده های 29 خط هواپیمایی بینالملی مشهور که نماینده صنعت هوانوردی جهانی می باشند، انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفته است.یافته ها: یافته‌های این پژوهش نشان می دهد در این مدل واحدهای تصمیم گیرنده از دسترسی پذیری مدیریتی در تنظیم تطبیق‌ها بر روی خروجی های نامطلوب بر اساس چشم انداز استراتژی‌های همکاری واحدها در راستای بهبود عملکرد زیست محیطی خود استفاده می‌کند. در این رویکرد علاوه بر افزایش ورودی‌ها، ثابت ماندن مقدار خروجی‌های مطلوب، به خروجی‌های نامطلوب اجازه کاهش داده میشود. در واقع این مدل تضمین می‌کند که واحدهای تصمیم گیرنده تطبیق شده بعد از تخصیص منابع و هدف گذاری، در دوره بعدی، از بهبود کارآیی برخوردار شوند و همچنین بهبود کارایی کل در نتایج بدست آمده توسط این رویکرد، مشاهده میشود.اصالت/ارزش افزوده علمی: در این مقاله با استفاده از فرض دسترسی پذیری مدیریتی رویکرد جدیدی از تخصیص منابع و هدف گذاری مبتنی بر تحلیل پوششی داده‌ها ارائه می شود که تأثیر تلاش مدیریتی و نوآوری فناوری را در مسئله تخصیص منابع و هدف گذاری در نظر میگیرد.
Keywords
