اولویت بندی ریسک ‎های زمین شناسی در تونل‎ ‎سازی مکانیزه با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره فازی

Abstract

پروژه‌های زیرزمینی و زیرساختی عموماً پروژه های پیچیده با متغیرهای زیادی از جمله شرایط متغیر و نامطمئن زمین و آب های ‏زیرزمینی بوده و اطلاعات حاصله اکثراً به صورت غیرمستقیم به دست می‌آیند. این شرایط ریسک های قابل‌توجهی را بر تمام ‏اجزای پروژه حتی قسمت هایی که به صورت غیرمستقیم با پروژه در ارتباط می باشند، وارد آورده و منجر به صرف هزینه های زیاد و تأخیرات زمانی در انجام پروژه می گردد. مدیریت درست و به موقع این ریسک ها موجب حداقل کردن احتمال ‏وقوع یا اثر پیامدهای منفی بر اهداف پروژه می شود.‏‎ ‎رتبه بندی‎ ‎با فراهم‎ ‎آوردن‎ ‎امکان‎ ‎پاسخ دهی‎ ‎به موقع‎ ‎به همه ی ریسک ها، ‏کمک‎ ‎شایانی به‎ ‎انجام‎ ‎هرچه‎ ‎موفق تر‎ ‎فرآیند‎ ‎مدیریت‎ ‎ریسک‎ ‎می نماید. در این مقاله به اولویت بندی ریسک در تونل سازی مکانیزه ‏با استفاده از روش شباهت به گزینه ایده آل فازی در محیط‌های سنگی پرداخته شده است. به منظور این اولویت بندی ابتدا ‏ریسک های زمین شناسی شناسایی و عوامل مؤثر بر آن تعیین شده است. این محاسبات در 19 پهنه به صورت مجزا انجام و در ‏نهایت 3 ریسک به عنوان ریسک بالا (اصلی) در هر پهنه مشخص شده است. نتایج تحلیل ها نشان می‌دهد نشت گازهای سمی ‏موجود در سنگ ها و نشت و هجوم آب به داخل تونل به ترتیب مهمترین مخاطره های موجود در این تحقیق می باشند.‏

Keywords

• ‏ریسک های زمین شناسی
• مدیریت ریسک
• تونل سازی مکانیزه
• شباهت به گزینه ایده آل فازی