مروری بر روش‌‌های بازآموزي حسي، به دنبال ترمیم اعصاب محیطی اندام فوقانی

Abstract

چکیده مقدمه: به‌ دنبال جراحي ترمیمی تنه اعصاب محيطي در اندام فوقانی، به‌ سرعت يك سازمان‌دهي مجدد کارکردي در مغز اتفاق مي‌افتد؛ اين پديده به ‌صورت شكل‌گيري تغييراتي در نقشه كورتيكال دست مي‌باشد و علت آن انحراف آكسون‌هاي در حال رشد از مسير اوليه و اصلي خود به ‌سمت اندام‌هاي هدف است. برنامه‌هاي بازآموزي حسي، در فاز توان‌بخشي به ‌منظور تسهيل و تأثير گذاري مثبت بر روي روند يادگيري مجدد حسي انجام مي‌شود. اين برنامه‌ها موجب تطبيق دادن سازمان‌دهي سيناپتيك جديد و ارتقای سطح بهبودي حساسيت‌پذيري کارکردي مي‌گردد كه «اگنوزي لمسی» (Tactile Agnosia) نام دارد. هرچند در اغلب موارد، به ‌ویژه در بزرگسالان، نتایج مأيوس‌كننده بوده، روش‌هاي برنامه بازآموزي حسي در چندين دهه اخير تغييري نداشته است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه ابتدا به جمع آوری مقالات مرتبط موجود از طریق جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی چون google، Ovid و Science Direct و همچنین مکاتبه با نویسندگان مقالات جهت احراز مقالات پرداخته شد و سپس به طور دقیق، بررسی و مرور مفاهیم و روش‌های موجود انجام پذیرفت. بحث: در اين بررسي، به مرور مفاهيم موجود در علوم اعصاب و شناختي، معرفي يك دليل منطقي براي نياز به تغيير و تعديل روش‌هاي بازآموزي حسي قديمي و پيشنهاد روش‌هاي جديد براي ارتقای ميزان يادگيري مجدد حسي پس ‌از ترميم عصب پرداخته ‌شد. کلید واژه‌ها: بازآموزي حسي، روش‌هاي قديمي، روش‌هاي جديد، علوم اعصاب و شناختي.