Miejskie dokumenty planistyczne wobec zmian funkcjonalno‑przestrzennych w obszarze dawnego Wielkiego Krakowa

Abstract

Artykuł stanowi próbę oceny przydatności dokumentów z zakresu planowania przestrzennego do zarządzania zmianą w miastach dziedzictwa. Analiza przeprowadzona została na podstawie przestrzeni Krakowa w granicach obejmujących tzw. Wielki Kraków, który powstał z włączenia w struktury miasta gmin ościennych w początkach XX w. Obecnie przestrzeń ta stanowi rdzeń miasta. Pociąga to za sobą określone konsekwencje związane z rosnącą presją inwestycyjną w dość mocno już zajętej przestrzeni. Autorka w badaniu dowodzi, że pomimo wielu mankamentów, jakie ma system planowania przestrzennego w Polsce, należy maksymalnie wykorzystywać możliwe prawem rozwiązania do ukierunkowywania zmian w obszarach cennych pod względem: kulturowym, społecznym, przyrodniczym. W analizie wskazano na te aspekty polityki przestrzennej, które powinny być szczególnie uwzględniane w mieście dziedzictwa, popierając tezy konkretnymi przykładami konsekwencji dotychczasowych działań lub przeciwnie - zaniechań

Keywords

• Kraków
• planowanie przestrzenne
• zarządzanie zmianą
• polityka przestrzenna
• Wielki Kraków