پیش‌بینی عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی بر اساس مدل رهبری هوشمند

Abstract

هدف: دانشگاه‌ها ازجمله نظام­های اجتماعی هستند که نیروی محرکه آگاهی‌بخش و برج فرماندهی فکر جوامع شناخته شده­اند. هدف از اجرای این پژوهش، تعیین تأثیر رهبری هوشمند بر عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های دولتی شهر زاهدان بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا توصیفی – همبستگی مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل همه اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های دولتی شهر زاهدان به تعداد 666 نفر بود که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برابر با 120 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای برآورد شد. برای گردآوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه‌های رهبری هوشمند و عملکرد آموزشی (طراحی شده توسط دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه‌ها) استفاده شد. روایی محتوایی به تأیید متخصصان رسید، روایی سازه از طریق تحلیل عاملی و پایایی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برابر با 97/0 و 93/0 محاسبه شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای آماری spss23 و Smart PLS بهره گرفته شد.یافته‌ها: بر اساس یافته­های پژوهش، رهبری هوشمند با ضریب مسیر ( 33/0) بر عملکرد آموزشی تأثیرگذار بوده است و مؤلفه رهبری جمعی با ضریب مسیر (38/0) بیشترین تأثیر را بر عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی دارد.نتیجه‌گیری: با برازش الگوی مفهومی پژوهش فرض بر آن شد که رهبری هوشمند به‌عنوان متغیر مکنون به‌طور مستقیم بر عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی تأثیر می­گذارد. بنابراین، در انتخاب و تعیین سبک های رهبری دانشگاهی باید نهایت دقت به عمل آید؛ زیرا شیوه‌های تأثیرگذار بر رفتار اعضای هیئت علمی کاملاً متفاوت از آن چیزی است که در شرکت‌های بازرگانی سنتی (با تأکید بر قدرت سودجویانه) وجود دارد.

Keywords

• رهبری هوشمند
• عملکرد آموزشی
• اعضای هیئت علمی
• دانشگاه