تأثیر تمرین ریتمیک ایروبیک با موسیقی بر هوش هیجانی و تبحر حرکتی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین ریتمیک ایروبیک با موسیقی بر تبحر حرکتی و هوش هیجانی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی و مقایسة ارتباط تبحر حرکتی با هوش هیجانی در این کودکان قبل و بعد از تمرین بود. نمونة پژوهش 30 کودک با اختلال هماهنگیرشدی بودند که به روش خوشه‌ای هدفمند انتخاب شدند. این افراد به‌مدت هشت هفته تحت تمرین‌های ایروبیک قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در پس‌آزمون، هوش هیجانی و تبحر حرکتی تحت‌تأثیر ورزش ایروبیک، پیشرفت معناداری داشتند. همچنین، ارتباط بین تبحر حرکتی با هوش هیجانی پس از تمرین نسبت به قبل تمرین پیشرفت کرد. ازآنجایی‌که تمرین ایروبیک به‌دلیل مشارکت گروهی، ایجاد شادی و هیجان در کودکان و افزایش هماهنگی نسبت به مداخلات تمرینی دیگر بهتر است، پیشنهاد می‌شود برای افزایش تبحر حرکتی و متغیرهای مؤثر درتبحر حرکتی مانند هوش هیجانی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، از تمرین ایروبیک استفاده شود.

Keywords

• اختلال هماهنگی رشدی
• هوش هیجانی
• تبحر حرکتی