مقایسه مدل رگرسیون فازی امکانی و رگرسیون کمترین مربعات فازی در پیش‌بینی تراز سطح ایستابی آبخوان دشت نیشابور

Abstract

آب‌های زیرزمینی به­عنوان مهم‌ترین منبع تولید آب شیرین دشت نیشابور، با کسری مخزنی حدود 200 میلیون مترمکعب مواجه است. ازاین‌رو در پژوهش حاضر کارایی روش­های رگرسیون فازی امکانی و رگرسیون کمترین مربعات فازی در پیش‌بینی تراز سطح ایستابی آبخوان دشت نیشابور بررسی گردید. با استفاده از اطلاعات 57 چاه مشاهده­ای از سال 1357 تا 1387 و اعمال پارامترهای بارش، تراز سطح ایستابی و تخلیه با تأخیر زمانی یک و دوماهه به‌عنوان ورودی، مدل­ها مورد آزمون قرار گرفت، نتایج نشان داد به دلیلوجود نوساناتسطحآبدرماه‌هایمختلف، بیشترین ضریب تبیین و کمترین مقادیر آماره­های میانگین مطلق خطا و جذر مربعات خطا برای هر دو مدل در ماه­های بهار و بالاترین دقت در ماه خرداد با R2 و RMSEبه­ترتیب 93/0 و 05/6 برای مدل رگرسیون امکانی فازی بود. بر اساس شاخص­های اعتبارسنجی، مدل رگرسیون امکانی فازی به‌مراتب نتایج دقیق‌تری در برآورد تراز سطح ایستابی آبخوان نیشابور نشان داد.

Keywords

• آب زیرزمینی
• پیزومتر
• مدل های داده محور
• اعتبارسنجی