تأثیر مدل های مختلف تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه ای بر تصمیم گیری ریسک پذیر داوران ورزشی

Abstract

هدف از مطالعۀ حاضر؛ بررسی تأثیر مدل‌های مختلف تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای بر تصمیم‌گیری ریسک‌پذیر داورانِ رشته‌های ورزش‌ تیمی بود. 24 داور مرد در ورزش‌های فوتبال، فوتسال، والیبال، بسکتبال و هندبال (با دامنۀ سنی 19 تا 38 سال، درجۀ داوری: درجۀ 3 تا ملی؛ سابقۀ داوری: 2 تا 18 سال) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. بعد از جلسۀ آشنایی، آزمودنی‌ها در سه جلسۀ مجزا با فاصلۀ حداقل 72 ساعت در آزمایشگاه حضور یافتند. در یک طرح درون‌گروهی به شیوۀ دوسویه کور و به صورت موازنۀ متقابل، هر آزمودنی 3 نوع تحریک الکتریکی شامل تحریک آنُد، کاتُد و شَم را بر روی قشر خلفی-جانبی پیش پیشانی راست دریافت نمود. قبل و بعد از هر نوع تحریک؛ تکالیف روانشناختیِ تکانشگری برو/نرو و بازی قمار آیوا انجام شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوراهۀ مرکب نشان داد که مقادیر دلتای IGT در شرایط آنُد و کاتد در مقایسه با شَم به‌شکل معنی‌داری بیشتر بود (به ترتیب، p=0.003، p=0.01). همچنین، نتایج نشان داد که مقادیر دلتای IMP در شرایط آنُد و شَم در مقایسه با کاتُد افزایش معنی‌داری داشت (به ترتیب، p=0.0001، p=0.002). به عنوان یک یافتۀ جدید، این نتایج نشان دهندۀ اثرات مثبت تحریک آنُد بر روی قشر خلفی-جانبی پیش پیشانی راست بر عوامل مرتبط با تصمیم‌گیری ریسک‌پذیر در داوران ورزشی مرد است. در پایان، می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که tDCS احتمالاً می‌تواند به عنوان ابزاری برای بهبود تصمیم‌گیری ریسک‌پذیر داوران ورزشی مورد استفاده قرار گیرد، گرچه تأئید نهایی این امر نیاز به انجام تحقیقات متعدد دیگری دارد.

Keywords

• تحریک مغزی
• تصمیم گیری
• تکانشگری
• داوران ورزشی
• قشر خلفی جانبی پیش پیشانی