Fanāvarī-i āmūzish (Sep 2016)
تأثیر آموزش چندرسانهای قرآن بر میزان یادگیری و یادداری درس قرآن دانشآموزان پسر با نیازهای ویژة ذهنی پایه ششم ابتدایی
Abstract
پژوهش حاضر بهمنظور بررسی تأثیر چندرسانهای قرآن بر میزان یادگیری و یادداری بخش بخش خواندن کلمات، روخوانی و روانخوانی آیات دانشآموزان پسر با نیازهای ویژه ذهنی پایة ششم ابتدایی شهر اراک انجام شد. روش تحقیق از نوع شبهتجربی با پیشآزمون و پسآزمون و تعداد شرکتکنندگان در پژوهش 18 نفر از دانشآموزان با نیازهای ویژه ذهنی آموزشگاه استثنایی نور بود؛ که بهصورت تصادفی به دو گروه 9 نفره تقسیم شدند. بهمنظور بررسی تغییرات حاصله، ابتدا یک پیشآزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش و گروه گواه به مدت دو ماه (18 جلسة 45 دقیقهای) به ترتیب تحت آموزش با چندرسانهای و آموزش به روش سنتی قرار گرفتند. بعد از پایان آموزش، از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. سپس با استفاده از روش تحلیل اندازهگیری مکرر و واریانس چند متغیره، تحلیل دادهها انجام شد. یافتهها نشان دادند در بخش بخش خواندن آیات و روخوانی تفاوت معنیداری بین پیشآزمون و پسآزمونها (یادگیری و یادداری) وجود دارد. همچنین تفاوت معناداری در تعامل بین پیشآزمون و پسآزمونها (یادگیری و یادداری) در بین دو گروه آزمایش و گواه وجود دارد، یعنی گروه در این معناداری نقش دارد. هرچند در هر دو گروه تحت آموزش میزان یادگیری و یادداری از هنگام شروع آموزش بهبودیافته بود اما در مقایسة دو گروه، این گروه تحت آموزش چندرسانهای قرآن بود که نسبت به آموزش سنتی در مؤلفههای مورد بررسی موفقتر بودهاند.