بررسی روایی و پایایی تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه‌ای و هایپرلوردوزیس کمری ‏در دختران و پسران نوجوان ایرانی

Abstract

هدف:روش تصویربرداری دیجیتال یا تکنیک فتوگرامتری به عنوان روشی جایگزین و مکمل اشعه ایکس در ارزیابی پاسچر (Posture) مورد توجه محققین قرار گرفته است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی بود.روش ­بررسی:مطالعه حاضر پژوهشی مقطعی و طرح این تحقیق بررسی روایی و پایایی بود. آزمودنی های تحقیق 40 نوجوان دختر و پسر مبتلا به هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری بودند (میانگین سن 2/57±15/32 قد 9/72±163/17 و وزن7/10±57/32). تمامی آزمودنی ها توسط متخصص ستون فقرات معاینه و جهت دریافت خدمات توانبخشی به مرکز جامع توانبخشی هلال احمر تهران ارجاع داده شدند و به صورت هدفمند و در دسترس و براساس معیارهای ورود انتخاب گردیدند. به منظور تعیین میزان روایی همزمان روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات انحناهای هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس مقادیر اندازه گیری شده با تصاویر رادیوگرافی نمونه ها مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین جهت بررسی پایایی تمامی اندازه­ گیری ­ها در فاصله زمانی 24 تا 48 ساعت پس از اولین تصویربرداری عیناً تکرار و نتایج مقایسه شدندیافته­ ها:نتایج نشان داد­­­ که روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینه­ای (0/001=r=0/64 ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (0/001=r=0/58 ,p) در مقایسه با رادیوگرافی از روایی قابل قبولی برخوردار است. همچنین روش فتوگرامتری در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینه ای (0/001=r=0/96 ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (0/001=r=0/87 ,p) از پایایی درون آزمونگر بالایی برخوردار می باشد.نتیجه ­گیری:به نظر می رسد روش تصویربرداری دیجیتال دارای روایی و پایایی مناسب در اندازه گیری انحناهای پشتی و کمری ستون فقرات می باشد و احتمالا متخصصین مختلف می توانند از این روش استفاده نمایند تا تعداد استفاده از پرتوهای اشعه ایکس در بررسی روند درمان افراد مبتلا به ناهنجاری های هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس کاهش یابد.

Keywords

• تصویربرداری دیجیتال
• روایی
• پایایی
• هایپرکایفوزیس
• هایپرلوردوزیس