مقايسه‌ی سلامت اجتماعي سالمندان ساکن در منزل و سراي سالمندان

Abstract

مقدمه: سلامت، يكي از حقوق عمده‌ی انسان‌ها می‌باشد و در نتيجه، همه‌ي انسان‌ها بايد به منابع اساسي براي تأمين سلامت دسترسي داشته باشند. افزايش اميد به زندگي در انسان‌ها و رشد جمعيت سالمندي به خصوص در جوامع در حال توسعه، يكي از دستاوردهاي قرن 21 بوده چالش‌هاي فراواني در زمينه‌ی اجتماعي به همراه داشته است. بنابراين، مفهوم سلامت اجتماعي در كنار ابعاد جسمي و رواني سلامت در اين قشر، مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه‌ی وضعیت سلامت اجتماعي دو گروه سالمندان مقيم منازل و سالمندان مقيم سراي سالمندان بود. روش‌ها: جامعه‌ی آماري اين مطالعه‌ی توصيفي- تحليلي، كليه‌ی افراد بالاي 60 سال مقيم منازل و سراي سالمندان شهر تهران در سال 1393 بودند. نمونه‌ی پژوهش، شامل 400 نفر (200 نفر سالمند مقيم منزل و 200 نفر سالمند مقيم سراي سالمندان) بودند كه به روش خوشه‌اي انتخاب و با استفاده از پرسش‌نامه‌ی سنجش سلامت اجتماعي Keyes مقایسه شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و روش‌هاي آماري توصيفي و نیز آزمون‌هاي 2χ و Independent t انجام شد. یافته‌ها: ميانگين سلامت اجتماعي سالمندان ساکن سراي سالمندان و مقیم منزل به ترتیب 60/60 و 83/62 بود (027/0 = P). همچنين، در ابعاد شكوفايي اجتماعي، انسجام اجتماعي، پذيرش اجتماعي و مشاركت اجتماعي سالمندان مقيم منازل نسبت به سالمندان مقيم سراي سالمندان امتياز بيشتري كسب كردند(001/0 = P). نتیجه‌گیری: ميانگين سلامت اجتماعي سالمندان ساکن سراي سالمندان، کمتر از ميانگين سلامت اجتماعي سالمندان مقيم منزل بود. از این رو، با توجه به پايين بودن ميزان سلامت اجتماعي در این گروه و افزايش جمعيت سالمندان طي سال‌هاي اخير، لازم است مسؤولان توجه بیشتری به اين قشر معطوف دارند و جهت افزايش سلامت اجتماعي سالمندان با در نظر گرفتن تسهيلات و سياست‌هاي تشويقي، بستر مراقبت و نگهداري اين قشر را در خانواده فراهم نمايند

Keywords

• Social health
• Elderly
• Home
• Old people’s home