مقایسة اثربخشی مداخله‌های مربی‌‌محور و والدین‌‌محور بر رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی مداخله­های مربی­محور و والدین­­محور بر رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی کودکان هفت تا 10 سال با اختلال هماهنگی رشدی از طریق مهارت­های حرکتیانجام شد. 84 کودک دختر و پسر از هشت مدرسۀ ابتدایی مناطق چهار، هشت و 13 تهران که توسط پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی دارای اختلال تشخیص داده شده بودند، به‌صورت تصادفی در سه گروه مداخلۀمربی­­محور، مداخلۀوالدین­­­محورو کنترل قرار گرفتند. دو گروه تجربی به‌مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقهمهارت­های حرکتی مدنظر را تمرین کردند. تمامی شرکت‌کنندگان قبل و بعد از مداخله با مقیاس رشد اجتماعی (وایلند، 1989)، پرسشنامة آگاهی عاطفی(ریف،2008)و کانرز (فرم مخصوص والدین، 2001) آزمون شدند.تحلیل نتایج با آزمون کوواریانس نشان داد هر دو گروه تجربیدر نمرۀ کل رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معناداری نمرۀ بهتری به‌دست آوردند؛ البته گروه مربی­محور در رشد اجتماعی در مقایسه با گروه والدین­محور بهتر بود که این یافته به تأثیرمثبت همسالان و محیطگروهی اشاره می­کند و نیز گروه والدین­محور در رشد عاطفی بهتر از گروه مربی­محور بود که نشان­دهندۀ وجود وابستگی بین کودکان و والدین است. این نتایج مشخص کرد هردو مداخله به بهبود رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی کمک می­کنند، اما مداخلۀ مربی­محور در رشد اجتماعی و مداخلۀ والدین­محور در رشد عاطفی فواید بیشتری دارند.

Keywords

• : اختلال هماهنگی رشدی
• مهارت‌های حرکتی
• رشد اجتماعی
• رشد عاطفی
• رشد شناختی