Zarządzanie renowacją energetyczną tradycyjnych wiejskich domów mieszkalnych

Abstract

Renowacja energetyczna ma na celu zmniejszenie energii zużywanej przez budynek poprzez poprawę właściwości cieplnych przegród budowlanych oraz usprawnienie efektywności systemów instalacyjnych. Jest to istotny element w osiąganiu celów klimatycznych zdefiniowanych przez społeczność międzynarodową. Renowacja zabudowy o wartości kulturowej wiąże się z koniecznością zachowania cech architektonicznych, decydujących o jej rozpoznawalności, co istotnie komplikuje i ogranicza dobór metod i środków. W Polsce proces ten polega najczęściej na niepełnej termomodernizacji uwzględniającej wybrane elementy budynku wraz z wymianą źródła ciepła. Efektem jest jedynie niewielkie zmniejszenie strat energii oraz znacząca utrata walorów architektonicznych. Przedmiotem badania jest ocena możliwości zastosowania kompleksowego zarządzania renowacją energetyczną na poziomie lokalnym, w celu poprawy ochrony i zachowania cech tradycyjnej ceglanej zabudowy, stanowiącej wyróżnik architektoniczny wsi pomorskiej. Zaproponowano model zintegrowanego systemu zarządzania renowacją energetyczną budynku. Sięgnięto po funkcjonujące w Europie wzory rozwiązań, które przeanalizowano pod kątem możliwości dostosowania do krajowej specyfiki. Wskazano na złożoność problemu. Artykuł rekomenduje uwzględnienie całego cyklu życiowego budynku w procesie zarządzania renowacją: od wniosków z badania zastosowanych rozwiązań planistycznych, projektowych i wykonawczych po kontrolę efektów energetycznych w trakcie eksploatacji.

Keywords

• renowacja energetyczna
• budynki mieszkalne
• dziedzictwo kulturowe wsi