اثر مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی با میانجی گری نقش رسانه و قابلیت تعاملی افراد

Abstract

هدف از پژوهش حاضر تحلیل اثر مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی مبتنی بر نقش واسطه ای رسانه و قابلیت تعاملی افراد بود. روش از نظر نوع توصیفی همبستگی، از نظر استراتژی فرایندی، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده‌ها میدانی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل شهروندان استان گیلان دارای فعالیت ورزشی بودند و نمونه آماری براساس جدول مورگان با بیش از 10 هزار نفر به تعداد 384 نفر برآورد گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مشارکت ورزشی، پرسشنامه مشارکت در فضای مجازی ورزشی، پرسشنامه قابلیت تعاملی و پرسشنامه سرمایه اجتماعی بودند که هر کدام 4 بُعد و 16 سؤال را دربرمی گرفت. جهت ارزیابی روایی محتوایی و صوری، نظرات و پیشنهادهای شش کارشناس خبره ورزش همگانی و شش متخصص مدیریت ورزشی در بازبینی ابزارها اعمال شد. از روش تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر در نرم افزار پی ال اس جهت بررسی روایی سازه و تحلیل فرضیات اصلی استفاد شد . نتایج نشان داد که مشارکت ورزشی دارای اثر مستقیم و معنی‌داری بر مشارکت رسانه‌ای، قابلیت تعاملی و سرمایه اجتماعی بود. ضمنا آزمون سوبل در تحلیل روابط میانجی نشان داد که اثر غیر مستقیم مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی از هر دو مسیر میانجی مشارکت رسانه‌ای و قابلیت تعاملی از اثر مستقیم آن بیشتر است. بنابراین می‌توان بیان کرد هر چند مشارکت ورزشی به طور مستقیم سبب افزایش سرمایه اجتماعی می‌شود، اما مداخلاتی مانند آموزش تعاملات و مشارکت رسانه‌ای اثر آن را افزایش می دهد

Keywords

• مشارکت ورزشی
• ورزش همگانی
• ورزش شهروندی
• رسانه‌های اجتماعی
• توان تعاملی