تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر عملکرد عضلانی و حرکتی و درجه ناتوانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی و تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده­های عمقی) بر عملکرد عضلانی و حرکتی و نیز درجۀ ناتوانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز می­باشد. بدین منظور، 37 زن و مرد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به­صورت هدفمند و تصادفی به دو گروه تمرین (تعداد 19 نفر با میانگین سنی 51/6±53/34 سال، وزن 4/13±02/67 کیلوگرم و درجۀ ناتوانی 21/1±55/2)و گروه کنترل (تعداد 18 نفر با میانگین سنی 93/4±78/36 سال، وزن 13/10±92/66 کیلوگرم و درجۀ ناتوانی 97/0±88/2) تقسیم شدند. گروه تمرین به­مدت هشت هفته در یک برنامۀ تمرین ترکیبی (تمرین قدرتی و تمرین تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده­های عمقی) شرکت کرد. همچنین، پیش و پس از پروتکل تمرینی، عملکرد عضلانی و حرکتی و نیز درجۀ ناتوانی بیماران ارزیابی گردید. به­منظور تحلیل داده­ها از آزمون­ تی مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان می­دهد هشت هفته تمرین ترکیبی موجب افزایش معنادار قدرت پایین­تنه (P=0.001)، قدرت بالاتنه (P=0.001)، تعادل پویا (P=0.001)، انعطاف­پذیری (P=0.001)، استقامت راه­رفتن (P=0.001) و سرعت راه­رفتن (P=0.001) گردیده است؛ اما هیچ تفاوت معناداری در فاکتور درجۀ ناتوانی (P=0.32) مشاهده نمی­شود؛ بنابراین، یک دوره تمرین ترکیبی (مقاومتی ـ تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده­های عمقی) باعث ­افزایش قدرت، تعادل، انعطاف­پذیری، مسافت و سرعت راه­رفتن در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بدون تغییر درجۀ ناتوانی آن­ها می­گردد؛ لذا، پیشنهاد می­شود این نوع تمرینات به­عنوان بخشی از مداخلۀ درمانی در برنامۀ توانبخشی و بهبود این بیماران مورد توجه قرار گیرد.

Keywords

• مولتیپل ‌اسکلروزیس
• تمرین مقاومتی
• تمرین تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده‌های عمقی