مقایسه‌ی اثر تمرین مقاومتی- استقامتی بر تعداد سلول‌های استئوسیت، استئوبلاست و استئوکلاست بافت استخوان فمور در موش‌های نر بالغ، کودک و سالمند

Abstract

مقاله پژوهشیمقدمه: اگرچه تمرین ورزشی به عنوان یک عامل مؤثر در حفظ و بهبود استحکام استخوان شناخته شده است؛ اما مشخص نیست که آثار آن بر سلول‌های استخوان‌ساز و استخوان‌خوار رده‌های سنی مختلف یکسان باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی- استقامتی بر تعداد سلول‌های استئوسیت، استئوبلاست و استئوکلاست بافت استخوان فمور در موش‌های نر با سنین مختلف بود.روش‌ها: در مطالعه‌ی حاضر، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه گروه سنی 2 هفته‌ای، 6 هفته‌ای و96 هفته‌ای به صورت تصادفی در 2 گروه 5‌تایی تمرین و شاهد قرار گرفتند. تمرینات مقاومتی- استقامتی برای 6 جلسه تمرین در هفته به مدت 6 هفته اجرا شد. موش‌ها تحت گاز دی‌اکسید کربن قربانی شدند. جهت بررسی میکروسکوپی بافتی از رنگ‌آمیزی به روش H&E استفاده شد.یافته‌ها: نتایج آنالیز واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی Tukey نشان داد، مقادیر بالاتر سلول‌های استئوبلاست و استئوسیت و مقادیر پایین‌تر سلول‌های استئوکلاست موش‌های تمرین کرده در هر سه رده‌ی سنی در مقایسه با گروه شاهد خودشان، معنی‌دار بود. مقایسه‌ی گروه‌های تمرین با یکدیگر نشان داد، تعداد استئوبلاست‌ها در گروه‌های کودک و بالغ، تعداد استئوسیت‌ها در گروه بالغ و تعداد استئوکلاست‌ها در گروه‌های بالغ و سالمند بالاتر بود.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد تمرین مقاومتی- استقامتی منجر به افزایش سلول‌های استخوان‌ساز و کاهش سلول‌های استخوان‌خوار شد. هرچند آثار ورزش بر استخوان‌سازی در رده‌های سنی پایین‌تر بیشتر از دوران سالمندی بود. با این وجود ممانعت ورزش از روند استخوان‌خواری در سنین بالاتر خصوصاً دوره‌ی سالمندی مشهود بود.

Keywords

• تمرینات قدرتی
• تمرینات هوازی
• استئوسیت
• استئوبلاست
• استئوکلاست