تحلیل اثرات حکمروایی خوب بر زیست پذیری روستاها: مورد مطالعه شهرستان درمیان

Abstract

حکمروایی خوب لازمه توسعه پایدار روستایی از طریق مدیریت مبتنی بر مشارکت حداکثری مردم و سازگار با ارزش­ های اجتماعی و زیست ­پذیری در ابعاد مختلف زندگی روستایی است. تحقیق حاضر با هدف تحلیل اثرات حکمروایی خوب بر زیست­ پذیری سکونت گاه های روستایی شهرستان درمیان در استان خراسان جنوبی انجام شده است. این پژوهش ازنظر ماهیت در زمره تحقیقات توصیفی – تحلیلی و از لحاظ هدف در زمره تحقیات کاربردی به حساب می­ آید. جامعه آماری پژوهش شامل 23 روستا با 1801 خانوار است که برحسب معیار طبقه­ های جمعیتی، موقعیت قرارگیری و پراکنش فضایی به­ عنوان نمونه انتخاب شدند. حجم نمونه مورد مطالعه در سطح خانوار با استفاده از فرمول کوکران 317 خانوار به دست آمد. مؤلفه حکمروایی خوب با 8 شاخص در قالب 31 گویه و مؤلفه زیست­ پذیری با 11 شاخص در قالب 53 گویه از طریق پرسش‏نامه محقق­ ساخته مورد سنجش قرار گرفت. یافته­ های تحقیق نشان داد که مؤلفه­ های حکمروایی و زیست­ پذیری از منظر جامعه محلی در سطح مطلوبی قرار ندارند؛ اما تحلیل همبستگی میان شاخص­ ها بیانگر همبستگی مثبت و نسبتاً قوی بین آن­ها است. نتایج رگرسیون چندمتغیره نیز بیانگر این است که متغیرهای پاسخگویی، مسئولیت پذیری و قانون­ محوری دارای بیشترین تأثیر و متغیرهای مشارکت، عدالت ­محوری و شفافیت دارای کمترین تأثیر بر زیست­ پذیری روستایی هستند.

Keywords

• حکمروایی خوب
• زیست پذیری
• توسعه پایدار روستایی
• سکونتگاه های روستایی مرزی