تاثیر یک دوره برنامه تمرینی پایدارسازی عصبی عضلانی پویا بر تعادل و حس عمقی مچ پا در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

مقدمه مطالعه حاضر با هدف تاثیر 8 هفته برنامه تمرینی پایدارسازی عصبی عضلانی پویا (DNS) بر تعادل ایستا و پویا، حس عمقی مچ پا در بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس ( (MSانجام شد. روش کار جهت انجام این مطالعه 24 نفر انتخاب شدند که در دو گروه کنترل (تعداد: 12 نفر، سن: 06/3 ± 50/45 سال، قد: 27/0 ± 66/1 متر، وزن: 05/3 ± 08/58 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 04/1 ± 99/20 کیلوگرم بر متر مربع، EDSS: 75/0 ± 25/2) و تمرینی (تعداد: 12 نفر، سن: 84/2 ± 91/43 سال، قد: 03/0 ± 65/1 متر، وزن: 73/4 ± 91/56 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 17/1 ± 75/20 کیلوگرم بر متر مربع، EDSS: 51/0 ± 91/1) قرار گرفتند. در این مطالعه تعادل ایستا با آزمون شارپند رومبرگ و تعادل پویا با آزمون زمان برخاستن و رفتن ارزیابی شد. همچنین حس عمقی مچ پا در دو وضعیت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن با گونیامتر ارزیابی شد. پس از پایان ارزیابی ها گروه تمرینی تمرینات را به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) انجام دادند. گروه کنترل نیز در این دوره به فعالیت های روزمره خود پرداختند. پس از پایان تمرینات مجددا ارزیابی ها انجام شد. در این مطالعه برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون شاپیروویلک استفاده شد. همچنین برای بررسی تأثیر تمرین بر متغیرها و تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس و تی همبسته، یو من ویتنی و ویلکاکسون برای آنالیز داده‌ها استفاده شد. همچنین برای تحلیل داده‌ها در این پژوهش از نرم‌افزار SPSS 24 استفاده شد. نتایج نتایج این مطالعه نشان داد برنامه تمرینی DNS اثر معنی داری در بهبود تعادل ایستا با چشمان باز (001/0=P) و (001/0=P)، تعادل پویا (001/0=P) و حس عمقی مچ پا در وضعیت دورسی فلکشن (01/0=P) و پلانتار فلکشن (001/0=P) دارد. همچنین نتایج مربوط به مقایسه دو گروه نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار بین دو گروه بود (05/0≥P). نتیجه گیری بر اساس نتایج، استفاده این برنامه تمرینی به درمانگران درگیر با این بیماران پیشنهاد می­شود.

Keywords

• پایدارسازی عصبی عضلانی پویا
• مولتیپل اسکلروزیس
• تعادل
• حس عمقی