مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Oct 2011)
اثر آنتی‌بادی‌های خنثی کننده بر فعالیت لیز لخته‌ی استرپتوکیناز در لومن داخلی کاتتر دایم همودیالیز
Abstract
مقدمه: استرپتوکیناز به عنوان تنها ماده‌ی ترمبولیتیک در دسترس در بعضی مناطق می‌باشد. فراوانی عفونت‌های استرپتوکوکی باعث افزایش سطح آنتی‌بادی ضد استرپتوکوک می‌شود. وجود آنتی‌بادی ضد استرپتوکیناز نقش مهمی در شکست استفاده از این دارو در باز کردن انسدادهای ترومبوتیک دارد. در این مطالعه به بررسی وجود این آنتی‌بادی در بیماران تحت همودیالیز دایم دارای کاتتر پرداختیم. روش‌ها: در این مطالعه 70 بیمار تحت همودیالیز دارای کاتتر دایم که دچار انسداد ترومبوتیک لومن شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک بیماران، علت نارسایی کلیه، طول کاتتر دایم، نام مرکز دیالیز، محل قرار گرفتن کاتتر، طول مدت انسداد، سابقه‌ی عفونت ثبت شده قبل از تزریق استرپتوکیناز و نمونه‌ی خون جهت تعیین آنتی‌بادی ضد استرپتوکیناز از بیمار گرفته شد. استرپتوکیناز با غلظت 50000 واحد در سی‌سی از لومن کاتتر دایم وارد شد و 24 ساعت بعد محلول فوق با سرنگ کشیده شد. قبل و بعد از تزریق استرپتوکیناز برای تعیین وجود و رفع انسداد در لومن، در هر لومن به طور جداگانه ماده‌ی حاجب تزریق گردید و کلیشه‌ی رادیولوژی تهیه شد. نتایج با آزمون 2χ مورد آنالیز قرار گرفت. یافته‌ها: 19 نفر (37 درصد) آنتی‌بادی مثبت داشتند. تعداد روزهای انسداد 5/4 ± 4/4 بود. با تزریق استرپتوکیناز 63 کاتتر (90 درصد) باز شدند. فراوانی باز شدن کاتتر به دنبال تجویز استرپتوکیناز در موارد آنتی‌بادی مثبت و منفی اختلاف معنی‌دار نداشت. ارتباطی بین وجود آنتی‌بادی، سابقه‌ی عفونت کاتتر، تعداد روزهای انسداد و باز شدن لومن توسط استرپتوکیناز وجود نداشت. نتیجه‌گیری: استرپتوکیناز دارویی مؤثر جهت رفع انسداد ترمبوتیک کاتتر دایم همودیالیزی است و وجود آنتی‌بادی در پاسخ بیمار به استرپتوکیناز نقش ندارد.
