بررسی ارتباط ابعاد فرهنگ ایمنی و سابقه حوادث ناشی از کار و ارائه راهکارهای ارتقاء فرهنگ ایمنی در خط3 شركت بهره برداري راه آهن شهري تهران و حومه

Abstract

زمینه و اهداف: رویکرد کنشگرایانه موجب ایجاد محیط ایمن، كاهش حوادث، افزایش بهره‌وری و صیانت از نیروی كار می‌شود. هدف مطالعه بررسي فرهنگ ايمني و ارتباط آن با حوادث كاری و ارائه راهكارهاي ارتقاء فرهنگ ايمني مي‌باشد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصيفي-پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري، كاركنان بخش عملیاتی و نگهداری خط سه شركت بهره‌برداري مترو بودند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه فرهنگ ایمنی است و پايایی آن از طريق آلفاي كرونباخ مقدار 0/7 محاسبه شده و روايي پرسشنامه نيز از طريق محتوا تاييد شد. داده ها با SPSS 22 تحليل و ارزيابي شد. همچنین ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه رعایت شد. یافته‌ها: به لحاظ سابقه کاری 50/4% از افراد سابقه کمتر از 10 سال داشتند و 5% دچار حادثه شده‌اند. نمره کل فرهنگ ایمنی 3/45 از 5 محاسبه شد. بیشترین و کمترین همبستگی به ترتیب تعهد مدیریت با 0/949 و الویت به ایمنی با 0/156 بدست آمد. سطح تبادل اطلاعات، محیط کار و فرهنگ ايمني در وضعیت نامطلوب قرار دارند. میانگین نمره فرهنگ ایمنی بر حسب متغیر سابقه کار اختلاف وجود دارد و برحسب داشتن یا نداشتن سابقه حادثه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: وضعيت فرهنگ ايمني مثبت ارزيابي گردید. تعهد مديريت از مهم‌ترين عوامل مؤثر بر فرهنگ ايمني است و الويت به ايمني، تبادل اطلاعات و محيط كار به عنوان عامل اصلي در كاهش نمره فرهنگ ايمني شناسایی گردید. در ارتقاء فرهنگ ايمني، برقراری نظام پیشنهادات ایمنی مستقل بدور از تهديد و تنبيه، معرفی افراد برتر ایمنی برای تحلیل فنی و مشارکت در جلسات ايمني موثر مي‌باشد.

Keywords

• فرهنگ ايمني، رفتار، حوادث، اقدامات کنترلی، مترو