Diş Hekimliği Son Sınıf Öğrencilerinin Güncel Temel Yaşam Desteği Bilgi Düzeylerinin Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, diş hekimliği son sınıf öğrencilerinin temel yaşam desteği bilgisini, temel yaşam desteği uygulayabilme öz güvenini, eğitim öncesi ve sonrası olarak değerlendirmektir. Yöntemler: Çalışmaya diş hekimliği son sınıf öğrencisi olan 96 kişi katıldı. Temel yaşam desteği bilgi düzeyi, eğitim öncesi ve sonrası, teorik ve maket ile uygulamalı olarak, 2 aşamada değerlendirilmiştir. Anket ve uygulama 10 puan üzerinden değerlendirilmiş olup, alınan puanlar kötü, orta ve iyi olarak, üç kategoriye ayrılarak (kötü≤3, 4≤orta≤7, 8≤iyi) öğrencilerin seviye belirlemesi yapılmıştır. Bulgular: Anketteki tüm sorulara doğru cevap verme oranları ve maket üzerindeki tüm temel yaşam desteği uygulamaları, eğitim sonrasında önemli oranda artış göstermiştir. Eğitim öncesinde teorik bilgi (anket) puanları 1.9±1.01’den eğitim sonrasında 9.1±0.75 puana, uygulama bilgi düzeyleri ise; 0.9±1.27’den 8.9±0.97 puana yükseldi ve bu puan artışları istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.001). Öğrencilerin temel yaşam desteği hakkında kendilerine vermiş oldukları özgüven puanları eğitim öncesinde 2.5±0.85’den eğitim sonrasında 7.0±0.96 puana yükseldi ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.001). Sonuç: Diş hekimliği öğrencileri, diş hekimliği kariyerleri boyunca herhangi bir zamanda ortaya çıkabilecek önemli bir tıbbi acil durum olan, kardiyak arrest yönetimine yönelik bilgi ve becerilerini geliştirecek olan düzenli temel yaşam desteği eğitimi almaları çok önemlidir.

Keywords

• bilgi
• diş hekimliği öğrencileri
• eğitim
• öz güven
• temel yaşam desteği
• bilgi
• diş hekimliği öğrencileri
• eğitim
• öz güven
• temel yaşam desteği