مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Apr 2011)
گزارش یک مورد شناخته شده‌ی آرتریت روماتویید و واسکولیت مغزی با پاسخ مطلوب به پالس کورتون و سیکلوفسفامید
Abstract
مقدمه: آرتریت روماتویید (RA یا Rheumatoid Arthritis) یک بیماری التهابی درگیرکننده‌ی عروق کوچک و متوسط پوست و سیستم عصبی محیطی است. درگیری مغزی به دنبال بیماری RA یک یافته‌ی نادر است و تأخیر در درمان آن با مرگ و میر و نقص عملکردی بالایی همراه است. گزارش مورد: آقایی 65 ساله با سابقه‌ی آرتریت روماتویید و مصرف روزانه‌ی پردنیزولون به مدت 10 سال، به دنبال سردرد منتشر نبض‌دار، خواب‌آلودگی و افت هوشیاری به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل گردید و مورد مشورت نورولوژی قرار گرفت. در ابتدا بیمار همی‌پارزی راست به همراه فلج فاشیال مرکزی همان سمت داشت. طی مدت 72 ساعت با وجود مصرف آنتی‌پلاکت و آنتی‌کواگولان با دوز درمانی، علایم عصبی بیمار تشدید یافت و بیمار دچار همی‌پارزی چپ، افزایش خواب‌آلودگی و اختلال در Gaze افقی و عدم شناخت اطرافیان گردید. با توجه به سابقه‌ی بیماری کلاژن واسکولار و عدم وجود عوامل خطر آترواسکلروز، بیمار با شک به واسکولیت مغزی تحت درمان با پالس متیل پردنیزولون قرار گرفت. پس از دریافت دوز سوم علایم لترالیزه‌ی وی کاهش یافت، حرکات چشم طبیعی گردید و سطح هوشیاری بیمار ظرف مدت 9 روز پس از بستری بهبود یافت. تشخیص احتمالی بیمار (واسکولیت مغز) با نمای عروقی مشهود در سی‌تی آنژیوگرافی تأیید گردید. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که درگیری سیستم عصبی مرکزی در بیماری آرتریت روماتویید نادر باشد ولی در نبود سایر علل آترواسکلروز و پیشرفت سریع علایم عصبی به همراه آنسفالوپاتی در بیماران با سابقه‌ی مثبت اختلالات کلاژن واسکولار، همواره باید این تشخیص را مد نظر قرار داد. با توجه به مرگ و میر بالای این بیماران ضمن پی‌گیری و رد نمودن سایر علل عفونی و عروقی، باید درمان این بیماران با پالس متیل پردنیزولون هرچه سریع‌تر آغاز گردد. واژگان کلیدی: آرتریت روماتویید، واسکولیت مغزی، پالس کورتون، پالس سیکلوفسفاماید.
