Baspārish (Aug 2018)
تهیه فیلم یا غشای متخلخل پلی‌اولفینی با روش کشش
Abstract
غشا لایه نازکی است که اجزای سیال را به‌طور گزینشی جدا کرده و انتقال جرم بین فازها را کنترل می‌کند. بنابراین، دو وظیفه مهم گزینش‌پذیری و نفوذپذیری بر عهده غشاست. غشاها براساس جنس مواد اولیه به چهار دسته پلیمری، سرامیکی، فلزی و مایع تقسیم می‌شوند. در بین غشاهای رایج، غشای پلیمری به‌دلیل دردسترس بودن با ساختارهای شیمیایی متنوع، خواص فیزیکی بهینه و قیمت کمتر کاربردی‌تر است. غشاهای پلیمری با چهار روش اصلی ریخته‌گری محلول، کشش، استخراج و حک اثر تهیه می‌شوند. در میان این روش‌ها، روش کشش به‌نسبت ارزان‌تر بوده و به‌دلیل استفاده‌نکردن از حلال آثار زیست‌محیطی کمتری دارد. دلیل اصلی اهمیت این روش ساختار دوفازی است که به محض کشش در فصل مشترک تمرکز تنش ایجاد می‌کند و باعث ایجاد حفره می‌شود. از میان پلیمرهای مختلف، پلی‌اولفین‌هایی چون پلی‌پروپیلن و پلی‌اتیلن به‌دلیل قیمت کمتر، نیمه‌بلوری بودن، دارابودن خواص مکانیکی خوب، پایداری شیمیایی و فرایندپذیری آسان برای ساخت غشاهای پلیمری با روش کشش مناسب هستند. غشای متخلخل معمولا در فرایندهای جداسازی مثل جداکننده باتری و کاربردهای داروسازی به‌منظور کنترل سرعت نفوذ اجزای شیمیایی استفاده می‌شود. در این مقاله سعی بر آن است که با مرور منابع و مقالاتی که در این زمینه به‌چاپ رسیده است، اطلاعات قابل استفاده‌ای درباره تهیه غشاهای متخلخل پلیمری با روش کشش ارائه شود.
Keywords
