بررسی ارتباط میان هوش معنوی و امید در کارکنان بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی سبزوار

Abstract

زمینه و هدف: مطالعات نشان می‌دهد که امید یک فاکتور تعیین‌کننده و تأثیرگذار در مشکلات روانی است؛ بنابراین مطالعه­ حاضر باهدف تعیین ارتباط میان هوش معنوی و امید در میان کارکنان بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی سبزوار طراحی‌شده است. مواد و روش­ها: در این مطالعه­ توصیفی-همبستگی از میان کارکنان بیمارستان­های وابسته به علوم پزشکی سبزوار، 230 نمونه به شیوه در دسترس انتخاب شدند و از پرسشنامه­ هوش معنوی کینگ و امید اشنایدر استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss ورژن 25، آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و ANOVA با سطح معناداری P<0.05 آنالیز شدند. یافته­ها: آنالیز داده‌های آماری نشان داد که میانگین هوش معنوی و امید به ترتیب 51.6 و 29.26 بود. در ارتباط با امید%6 از کارکنان پایین‌تر و %94 بالاتر حد میانگین نرمال بودند و در ارتباط باهوش معنوی کمترین و بیشترین نمره به ترتیب 44.2 و 55.8 بود. آنالیز داده‌ها در مورد ابعاد هوش معنوی نشان داد که میانگین نمره تفکر انتقادی وجودی 15.6، تولید معنای شخصی 11.6، آگاهی متعالی 15.1 و توسعه حالت هوشیاری 9.3 بود؛ همچنین آزمون همبستگی پیرسون، همبستگی مثبت معناداری را بین هوش معنوی و امید نشان داد (p=0.000). نتیجه‌گیری: با استفاده از داده‌های این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که ترتیب دادن مداخلاتی که باعث افزایش هوش معنوی شود به‌صورت غیرمستقیم باعث افزایش امید و سایر فاکتور­های روان‌شناختی می‌شود.

Keywords

• امید؛ روانشناسی
• کارکنان مراقب از سلامت؛ معنویت؛ هوش