KİNDÎ’NİN TANRI TASAVVURU ÜZERİNE

Abstract

Kindî dini düşüncenin yoktan yaratma anlayışını esasalır ve bu anlayışı Aristocu ve Yeniplatoncu ilkeler doğrultusunda sağlam bir felsefi zemine oturtmaya çalışır. Kindî, Tanrı’nın âlemi, öncesinde yokluğun bulunduğu bir zamanda yaratmış olmasını sadece bir iman nesnesi olarak değil, aynı zamanda tanrı-evren ilişkisinin en makul açıklaması olarak görmektedir. Kindî bu görüşü felsefi olarak temellendirmek için birbirini intaç eden iki tür argüman geliştirir. Bunlardan ilki, cisim olması bakımından âlemin sonlu bir şey olduğunu ve bu nedenle zamanda bir başlama noktasının bulunmasının zorunluluğunu ispatlamasıdır. Ezelî kavramının tahlilinden hareket eden ve bu makaleye de konu olan ikincisi ise, Gerçek Bir ve Gerçek Fail olarak tek bir ezelînin bulunmasının zorunluluğunu ispatıdır.